reza amiri
رادیو پارس
در حالی که جمهوری اسلامی در آستانه‌ی به هراج گذاشتنِ استقلالِ نیم‌بندِ ایران می باشد، «بانیان امور» اخبار را طوری تنظیم کرده‌اند تا عموم تصور کنند که با این «توافقِ» احتمالی جمهوری اسلامی نورِ علی نور انجام داده است!
اما حقیقت این است که در پی این توافق احتمالی، استقلالِ نیم‌بندِ کشور طی «ترکمانچای اتمی» به طور کامل از دست خواهد رفت. بازدیدِ بی‌قید و شرط از مراکز نظامی همانا و افتادنِ عینی و عملیِ افسارِ مملکت به دست روسیه و چین طیِ معامله‌‌ای سراسر سود برای غرب و در نتیجه تاراجِ بیش از پیشِ کشور همانا! و این همان «طرح پساخامنه‌ای» است که امثالِ رفسنجانی و خاتمی به دنبالِ به اجرا گذاشتن‌اش هستند: «حفظِ نظام» به «هر قیمت»ی!
توافق با رژیمی که چیزی برای از دست دادن ندارد به جز خودِ «نظام»، ولو به بهای به حراج گذاشتنِ کشوری که آن رژیم هیچ‌گونه تعلق خاطر و عِرقی به آن نداشته، ندارد، و نخواهد داشت، را به عنوان «جشن ملی» معرفی می‌کنند؛ و برخی از مردم و به خصوص اصلاح‌طلبانِ حکومتی نیز از هم‌اینک بر طبلِ شادی می‌کوبند. ظریف‌الدوله در بالکنِ هتلِ محلِ مذاکرات مدام مثلِ دلقکِ سیرک رقاصیِ سیاسی می‌کند و وعده‌ی امروز و فردا می‌دهد. هیچ بعید نیست که رسانه‌های رژیم این بالکن را هم مثل بالکنِ حسینه‌ی جمارانِ خمینی تقدیس کنند؛ و از «وزیر خارجه» هم قهرمانی بسازند توخالی، و دو روز دیگر هم او را «امام ظریف» لقب دهند!
در صورت عدم توافق اما مردم را از «جنگ خارجی» می‌ترسانند؛ و این خوراکِ خبری را هر روز بیش از پیش در اذهان عمومی باورپذیرتر می‌کنند؛ و نمی‌گویند که «ای مردم! در پسِ پرده ما همین الان، نه فقط در خارج، که در داخل هم، در شرایطِ جنگی هستیم!» از اعدام‌های فله‌ایِ روزی ده نفر و انباشتِ زندانیانِ سیاسی و اجتماعی و سندیکایی و دانشجویی بگیرید تا حد زدن‌ها و دست و پا قطع کردن‌ها و چپاول‌ها و اختلاس‌ها و پارازیتها… اگر این اسمش جنگ نیست پس چیست؟!
بله، مردم را فریب می‌دهند، و در حالی که خونشان را در شیشه کرده‌اند بهشان وعده‌ی جشنِ به اصطلاح «ملی» می‌دهند؛ چنانکه سپاهیان گفتند چه توافق بشود چه نشود این جشن به هر حال برگزار می‌شود. چرایش را باید از خودشان پرسید: شما که مردم را اصولا آدم حساب نمی‌کنید، چرا حالا اینقدر روی «حمایتِ» مردم حساب می‌کنید؟ آیا تا به حال جز در «شرایطِ جنگی» چنین نیازی را احساس کرده بودید؟! بگویید در راستای «طرح پساخامنه‌ای»، به غیر از هراجِ کشور، روی چه چیزهای دیگری «قمارِ دوسرباخت» کرده‌اید؟!
شاهین سرتیپی /