|
روز سه‌شنبه ۱۰ شهریورماه ۱۳۹۴ برابر با اول سپتامبر ۲۰۱۵، هم‌زمان با سالگرد جهانی صدور اعلامیه پکن «سامانتا پاور»، سفیر ایالات متحده آمریکا در سازمان ملل متحد، از کارزار تبلیغاتی «۲۰ زن را آزاد کنید» رونمایی کرد. «سامانتا پاور» در بخشی از برنامه رونمایی کمپین با بیان اینکه «این ۲۰ زن بخش کوچکی از زنان و دخترانی هستند که به علت تلاش برای دستیابی به حقوقشان، ناعادلانه زندانی شده‌اند»، افزود «مجازات اعمال شده برای آنان تنها به دلیل مطالبه آزادی‌های بنیادین زنان صورت گرفته است.»
کارزار «این ۲۰ زن را آزاد کنید» که در شبکه‌های اجتماعی با هشتگ (#FreeThe20) معرفی شده، در شروع کار خود اسامی این ۲۰ زن را منتشر و بر این نکته که به جز آن‌ها، هزاران زن دیگر هم به‌صورت «ناعادلانه» هم‌اکنون به دلیل فعالیت عقیدتی و سیاسی خود در زندان هستند تأکید کرده است.
«خدیجه اسماعیل‌اف» (آذربایجان):
روزنامه‌نگار ارشد سر‌شناس آذربایجانی به دلیل «افشایی فساد مالی خانواده علی اف» به ۱۲ سال محکوم شد.
«بهاره هدایت» (ایران):
فعال حقوق زنان و فعال دانشجویی، متولد ۱۶ فروردین‌ماە ۱۳۶۰، متاهل، در تارخ ۱۰ دی‌ماه ۱۳۸۸ بازداشت شد و به جرم تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه با رسانه‌های بیگانه، توهین به رهبری، توهین به رییس‌جمهور، اخلال در نظم عمومی از طریق شرکت در تجمعات غیرقانونی، ورود غیرقانونی و تخریب درب دانشگاه امیرکبیر هنگام ورود مهدی کروبی در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست «قاضی مقیسه» به ۱۰ سال زندان محکوم شد و در حال حاضر در زندان اوین دوران محکویت خود را سپری می‌کند.
«وانگ یو» (چین):
وکیل حقوق بشر است که علیه آزار و اذیت جنسی دختران محصل و دفاع از فعالان حقوق زنان فعالیت می‌کرد و در ماه ژوئیه ۲۰۱۵ بازداشت شد.
«بلن مسفین» (اتیوپی)
«مرون آلمایهو» (اتیوپی)
«نیجیست وندیفراو» (اتیوپی)
«گائو یو» (چین)
«آس‌تر یوهانوس» (اریتره)
«ماتللیوبا کامیلووا» (ازبکستان)
«راشا چورباچی» (روسیه)
«لیلا یونس» (آذربایجان):
فعال حقوق بشر ۵۹ ساله و مدیر موسسه صلح و دموکراسی (IPD) است که از حکومت قانون حمایت کرده و در حل مناقشه و ایجاد صلح بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان مشارکت داشته است، در ژوئن ۲۰۱۴ بازداشت شد و محکوم به هشت و نیم سال زندان شد.
«فیوفیو آئونگ» (برمه)
«تا فونگتان» (ویتنام)
«لئو ژیا» (چین)
«صنعا سیف» (مصر)
«جاج ماریا لودرس آفیونی مرا» (ونزوئلا)
«ناو اون حلا» (برمه)
«نادژدا سوچنو» (اوکراین/روسیه)
«بوی تی می‌نچ هانگ» (ویتنام)
