بهرە جویی سپاه پاسداران از فقر روستاییان و اعزام آنها بە جنگ سوریە

سپاه پاسداران با استفاده از نیروهای بومی عضو سپاه در مناطق محروم و کم برخوردار اقدام به تطمیع و دعوت جوانان روستایی “بی کار” و “فقیر” برای شرکت در “دوره های آموزشی” و آمادگی برای “اعزام به سوریه” کرده است.

avesta_201510310744461eb78be0ffa1969e6ea1397a37fb1beaavestanews20151031074446

بنابر اظهارات منابعی که بستگان نزدیک آنها وارد این برنامه شده اند اکنون یک گروه ۲۵ نفری متشکل از جوانان منطقه فنوج و نیکشهر روز چهارشنبه ۲۹ مهر ۹۴ در ۴ دستگاه خودرو نظامی به تهران رسیده اند و طی تماس تلفنی که با بستگان خود داشته اند گفته اند که هم اکنون برای “آموزش” در یک پادگان نظامی هستند.

این منابع مسیر سفر نیروهای جذب شده را ابتدا زاهدان و از آن پس تهران عنوان کردند اما اطلاع دقیقی از نام و محل پادگان های سپاه در زاهدان و تهران نداشتند.

مشخصا این مجموعه ۲۵ نفری توسط یکی از بلوچ های بومی بازنشسته سپاه در منطقه فنوچ جمع آوری شده اند که بنابر خواست منبع، نام و مشخصات وی محفوظ می مانند.

افراد این مجموعه اعزام شده بین ۱۸ تا ۳۵ سال سن دارند و به هر کدام مبلغ ماهیانه ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان در ازای ۴۵ روز ماموریت و ۴۵ روز دیگر استراحت تعلق می گیرد.

این منابع از تعداد دقیق افراد جمع آوری شده برای اعزام مطلع نبودند اما گزارش داده اند که آمار به مراتب بیشتر از این تعداد ذکر شده است.

منطقه فنوچ و نیکشهر از محروم ترین و کم برخوردارترین مناطق استان سیستان وبلوچستان هستند که اکثریت جمعیت این شهرستان ها را روستائیان تشکیل می دهند.

سپاه پاسداران از سال ۱۳۸۸ به طور رسمی برقراری امنیت استان سیستان و بلوچستان را به دست گرفته و به گفته سید باقر حسینی نماینده زابل در مجلس شورای اسلامی و از فرماندهان پیشین سپاه؛ هم اکنون نیروی انتظامی استان سیستان و بلوچستان زیر نظر سپاه فعالیت می کند.

سپاه پاسداران در مدت ۶ سال فعالیت با شعار “بومی سازی امنیت” اقدام به ساخت ده ها پایگاه بسیج و پادگان های سپاه نموده است که می توان گفت علاوه بر شهرها در اکثر روستاها و بخش های استان سیستان و بلوچستان یک پایگاه ساخته شده است که در هر پایگاه تا ۱۵ نفر نیرو جذب و به کار گرفته شده اند که حقوقی بین ۷۰۰ هزار تا ۱ میلیون ۵۰۰ هزار تومان به آنها پرداخت می کند.

سپاه همچنین با مسلح کردن طوائف هر یکی از این پاسگاه ها را به یکی از طوائف و یا معتمدان محلی سپرده و برای جذب نیرو از آنها کمک گرفته است.

به کثرت مشاهده شده است که زندانیان سابق، اشرار مسلح، و چه بسا افرادی که سابقه سوء داشته اند هم اکنون جذب سپاه شده و از حقوق و مزایای آن استفاده می کنند و چه بسا در اهداف و برنامه های پنهانی سپاه مورد استفاده قرار می گیرند.

در یک مورد فردی از منطقه “گورناگ” شهرستان سرباز که در آبان ماه سال ۱۳۷۸ بیش از ۶۰ نفر از نیروهای مسلح نیروی انتظامی و اطلاعاتی را در یک کمین ترور کرده و کشته بود هم اکنون اما به عنوان فرمانده پایگاه سپاه در منطقه گورناگ با بیش از ۱۵ نفر نیروی زیر دست برای سپاه پاسداران فعالیت می کند که به گفته مردم محل “بخاطر فقر و تطمیع وارد این ارگان شده است.”

در سالهای اخیر بسیاری از ائمه جمعه و جماعات نسبت به چگونگی عملکرد سپاه در تامین امنیت این استان مرزی انتقاد کرده اند.

این ائمه جمعه چون مولوی طیب ملازهی، امام جمعه مسجد نور ایرانشهر، مولوی محمد گل کرم زهی مدیر مدرسه دینی مخزن العلوم خاش، مولانا محمد حسین گرگیج، و… مشخصا سیاست مسلح کردن طوائف را ناکار آمد و دلیل اصلی افزایش جنگ های طائفه ای، انتقام جویی های شخصی و سرقت های مسلحانه در سالهای اخیر دانسته و خواستار جمع آوری سلاح گرم از بین عامه مردم شده اند.