تا کنون عوامل جمهوری اسلامی در رسانه‌‌ها در توجیه افزایش چشمگیر اعدامها در دوران روحانی می‌گفتند: “اعدامها چه ارتباطی با روحانی دارد؟ “
حال شیخ حسن روحانی که سابقهٔ سیاهی در سرکوب آزادیهای مردم ایران و در زن ستیزی سیستماتیک دارد، در مصاحبه با روزنامه ایتالیایی «کریر دلا سرا» به دفاع از اعدام محکومین موادمخدر برخواست! رئیس جمهور محبوبِ اصلاح طلبان در گذشته نیز در تیرماه ۱۳۵۹ گفته بود: «تقاضای دیگر من این است که توطئه‌گرها را هنگام برگزاری نماز جمعه در حضور مردم به دار آویزان کنند تا تاثیر بیشتری داشته باشد!»
« روزنامه ديلي تلگراف روز شنبه ۳۱ مرداد اقدام به درج مقاله ای در مورد وضعيت نقض حقوق بشر در دوران روحانی كرد. اين مقاله به قلم نويسنده سرشناس كريستوفر بوكر است . در مقاله ديلی تلگراف آمده است: از زمان روی كار آمدن حسن روحانی، ايران شاهد حلق آويز و تيرباران ۲۰۰۰ قربانی توسط رژيم ايران بوده كه بالاترين تعداد اعدام در جهان نسبت به جمعيت محسوب ميشود. …همزمان با اعدامها اين رژيم اقدام به قطع دست و پای زندانيانی كرده است كه در بدترين زندانها جهان نگهداری ميشوند. سازمان عفو بين الملل وضعيت اعدامها در دوران حسن روحانی را يك ”روند فزاينده و سرسام آور از اعدامها ” توصيف كرده است.
آیا به نظر شما در یک سیستم قضایی اسلامی که صدور احکام در دادگاه‌های چند دقیقه را در سوابق خود ثبت کرده نمی‌توان، هر ایرانی مخالف حکومت را چسباندن برچسب توطئه گر، قاچاقچی، محارب، … اعدام کرد؟
به عنوان نمونه دختر زهرا بهرامی که به جرم «قاچاق مواد مخدر» ۹ بهمن ۱۳۸۹ در تهران به دار آویخته شد، قبل از اعدام مادرش گفته بود که صدور حکم اعدام برای مادرش سیاسی است!
دادخواهی دادخواهی مادر ریحانه جباری پس از اولین موضعگیری رسمی روحانی در خصوص تایید اعدام های ظالمانه درایران
ریحانه جباری دختر جوانی بود که در سن ۱۹ سالگی به جرم قتل مرتضی عبدالعلی سربندی ۴۷ ساله، بازداشت و محاکمه شد. حکم اعدام وی به‌جرم قتل عمد در نهایت در ۳ آبان ۱۳۹۳ اجرا شد. ریحانه جباری اتهام قتل غیرعمد را پذیرفت و دلیل آنرا نتیجه دفاع از خود در برابر تجاوز جنسی اعلام کرده بود.
پس از مواضع اخیر روحانی در دفاع از اعدام های ظالمانه درایران شعله پاکروان مادر ریحانه جباریدر فیسبوک خود نوشته است:
#حسن_روحانی رئیس جمهور ایران در پاسخ به سؤال روزنامه نگار روزنامه «کریر دلا سرا» در مورد آمار بالای #اعدامها در ایران گفت: «بیشتر اعدامها در ایران مربوط به قاچاق #موادمخدر می‌باشند. ما مرز طولانی با افغانستان داریم و اگر اعدام را (برای جرائم موادمخدر) لغو کنیم موادمخدر به راحتی به اروپا خواهد رسید و این برای شما بد خواهد شد. این اولین موضع گیری رسمی حسن روحانی در مورد اعدامهای انجام شده در ایران است .».
جناب آقای روحانی .ریاست محترم جمهور
کاش همراه من بیایید، وقتی به دیدن خانواده های اعدامی مواد مخدر میروم . کاش همراه من ببینید برق تحقیر و کینه را در چشمهای معصوم کودکانی که بازمانده ی همین اعدامی ها هستند . کاش همراه من بشنوید نفرین مادران و خواهران و همسران اعدامی را .کاش همراه من بلرزید از تلخی آینده ی مبهم خانواده های اعدامی .
جناب رئیس جمهور
آیا برای آینده ی خانواده های اعدامی ، که درگیر فقر ناشی از فقدان سرپرست هستند ، تمهیدی اندیشیده اید؟ آیا برای ادامه تحصیل کودکانی که پدران خود را بر اثر اعدام از دست داده اند برنامه ای دارید ؟ یا اینکه فقط از اعدام دفاع میکنید ، چون حق شان است ؟ آخر اگر اعدام نشوند جوانان اروپایی معتاد میشوند . لطفا به این نکات توجه ویژه بفرمایید . وگرنه در کمتر از ده سال آینده کودکان اعدامیهای مواد مخدر نیز در چرخه اعدامی ها قرار میگیرند . هر چند نان بسیاری از افراد با چرخیدن آسیابی تامین میشود که با ریختن خون و اعدام مردان و زنان این سرزمین میچرخد .
جناب آقای روحانی ، بعد از سفرتان به ایتالیا و فرانسه ، یکروز را لباس مبدل بپوشید و همراه من بیایید . با هم سراغ خانواده هایی میرویم که عزیزشان به جرم مواد مخدر اعدام شده اند . بیشترشان جوانند . با هم گوش میکنیم حرف همسران جوان و زیبای اعدامی ها را . و تماشا میکنیم اشک شان را ، وقتی تعریف میکنند که چگونه در مقابل پیشنهادهای بی شرمانه عوامل دادگاه بخود لرزیده اند . تماشا میکنیم خشمی که ریشه میکند در دل کودکانی که میشنوند شرط آزادی یا زنده ماندن پدرانشان ، انحراف و فساد مادر بوده است . نترسید . اگر لباس مبدل بپوشید ، آماج کینه ی این خانواده های تحقیر شده و خشمگین نمیشوید .همراه من بیایید شاید این شانس را داشته باشید که دلتان به رحم بیاید و برای این خانواده ها فکری بکنید . آخر شما رئیس جمهورید و میتوانید هر کاری انجام بدهید.
جناب رئیس جمهور ، اگر همراه من بیایید و به خانه های محقر خرده فروشان اعدام شده سر بزنید و فقر و بی سوادی آنان را ببینید ، یادتان میاید که شما رئیس جمهور این افراد هم هستید . یادتان میاید که اینها نیز شایسته برخورداری از زندگی شرافتمندانه اند . شاید اگر از نزدیک حرفهایشان را بشنوید ، یا مدارکی که نشان میدهد گناهشان مستحق اعدام نبوده ببینید ، دیگر از اعدامشان دفاع نکنید . شاید شما هم به صف مخالفین اعدام بپیوندید و همراه ما بگویید : نه به اعدام .
جناب رئیس جمهور ، منتظر بازگشت شما هستم . امیدوارم به سلامت و دلخوشی به کشور بازگردید تا لباس مبدل بپوشید و مثل برخی پادشاهان گذشته ایران ، به مردم بلازده ی قربانی اعدام سر بزنید و از نزدیک حرفشان را بشنوید .
برایتان ارزوی انصاف و دقت در کلماتی که در مصاحبه هایتان بکار میبرید دارم . کلماتی که ممکن است بعضی از مردم این سرزمین را خون جگر کند . کلماتی که معناهای عظیمی پشت آن نهفته است و برداشتهای سهمگینی از آن میشود . برداشتهایی که بسیاری از دلسوزان این کشور را از آینده میترساند .
________________________
تقریبا هشت ماه است که با خانواده های اعدامی مواد مخدر از نزدیک دیدار میکنم . هرگز در تمام عمر نیم قرنی م مواد مخدر را از نزدیک ندیده ام . بارها از دیدن جوانان معتاد و بر باد رفته ی قربانی اعتیاد اشک ریخته و به فروشندگان مواد مخدر نفرین کرده ام . اما در طول این هشت ماه متوجه شدم که پایین ترین طبقه ی هرم توزیع مواد ، اعدام میشوند . محرومترین افراد . و هرگز دست قانون به روسای این بیچارگان نخواهد رسید . متوجه شدم که مساله ی مواد مخدر پیچیده تر از آن است که بنظر میرسد .و قربانیان آن از مردم عادی کوچه و خیابان هستند . چه معتادین بی نوایی که زندگی شان دود شده و به هوا میرود . چه خرده فروشانی که برای بردن نان خالی بر سر سفره هایی که در محلات بلا زده ی شهرها پهن میشود اعدام میشوند .
در طول هشت ماه گذشته به چند شهر اطراف تهران و برخی شهرهای شمالی رفته ام . اولین بار با یک خانواده آشنا شدم که تنها ده روز از اعدام عزیزشان گذشته بود . اما به مرور تعداد دیدارها بیشتر و بیشتر شد . اکنون بیش از چهل خانوار را میشناسم که با عواقب ناشی از اعدام عزیزشان دست و پنجه نرم میکنند . با فقر ، تحقیر ، سرشکستگی و درد . از نزدیک میبینم که کودکان و نوجوانان این خانوارها با کینه و خشم بزرگ میشوند .
راستش وقتی برق کینه را میبینم برخود میلرزم ، و مصمم تر از گذشته آرزوی خود را مرور میکنم . ایران بدون اعدام . اما تا تعبیر این رویا راه دراز و پر پیچ و خمی باقی ست . برای طی کردن این راه میبایست همه یکصدا فریاد نه به اعدام سر دهیم .