نوشتههای مارس 2016:
انتقال نازک افشار به زندان اوین
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی به نقل از کلمه، نازک افشار، کارمند ایرانیالاصل سفارت فرانسه که ابتدای هفته در فرودگاه امام بازداشت شده بود، به بند زنان زندان اوین منتقل شد. باوجود آنکه قاضی صلواتی برای این زندانی سیاسی ۵۰۰ میلیون وثیقه صادر کرده است اما با توجه به تاخیر امور اداری، آزادی میسر نشد و وی باید سال تحویل و ایام نوروز را در زندان سپری کند.
این کارمند وزارت خارجه فرانسه برای دیدار مادر مریض احوال خود که پزشکان از درمان وی قطع امید کرده بودند به ایران سفر کرده اما خودش نیز از بیماری خاصی رنج میبرد و هنگام انتقال به زندان اوین جلوی در اوین دچار تشنج شده، از حال رفته و بر زمین افتاده است. او به دلیل همین بیماری در مرخصی استعلاجی به سر میبرد.
نازک افشار پیش از این در تابستان سال ۸۸ نیز به دلیل اشتغال در بخش فرهنگی سفارت فرانسه بازداشت و پس از مدتی آزاد شده و به فرانسه بازگشته بود.
وکیل سیامک و محمدباقر نمازی: هنوز موفق به دیدار با موکلانم نشدهام
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از تارنمای کمپین بین المللی حقوق بشر، به گفته او این دو نفر در بند دوالف زندان اوین که متعلق به سپاه پاسداران است نگهداری میشوند و در بند عمومی نیستند، اما هم سلولی دارند. علیزاده گفت موکلاش محمدباقر نمازی در اولین شبی که بازداشت شده با منزلش تماس گرفته و گفته به من گفتهاند یک نوشتهای را امضا کنم و من گفتم فقط با حضور وکیلم امضا میکنم، سپس آنها گفتند وکیلت میتواند مراجعه کند. اما وقتی آقای علیزاده مراجعه کرده گفتهاند در این مرحله هیچ وکیلی را نمیپذیریم. به گفته وکیل محمدباقر و سیامک نمازی “طبق تبصره ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری در پروندههای امنیتی تنها وکلایی میتوانند اعلام وکالت کنند و با موکل خود در مرحله تحیقات مقدماتی دیدار داشته باشند که مورد تایید رئیس قوه قضاییه باشند و ریاست قوه قضاییه هنوز فهرست وکلای مورد تایید خود را ابلاغ نکرده است. در نتیجه متهمین امنیتی در مرحله تحقیقات مقدماتی نمیتوانند وکیل داشته باشند.” این وکیل دادگستری در ادامه گفت: “پیش از این چنین تبصرهای نبود و به سلیقه بازپرس بستگی داشت به برخی امکان ملاقات با موکل میدادند و به برخی نه. اما از اول ۹۴ این قانون تصویب شد. ”
علیزاده طباطبایی در پاسخ این سوال که آیا این تبصره نقض حقوق متهمین امنیتی نیست گفت: “ماده ۴۸ قانون آیین دادرسی صراحتا میگوید متهم به محض دستگیری میتواند وکیل داشته باشد اما متاسفانه در تبصره متهمین امنیتی را مستثنی کردهاند. الان اگر نقض حقوق هم هست، قانون است و کاری نمیتوان انجام داد، ما هم در کانون وکلا و هم به همراه عدهای دیگر از حقوق دادنان به دنبال اصلاح آن هستیم.”
علیزاده همچنین گفت محدباقر نمازی از زمان بازداشت تنها یک بار با منزلاش تماس گرفته و هیچ ملاقاتی نداشته است و به هیچ وجه مشخص نیست اتهام او چیست.
این وکیل دادگستری سیام بهمن ماه ۱۳۹۴ به کمپین گفت خانواده موکلش سیامک نمازی میگویند، اتهام او احتمالا “همکاری با دول متخاصم” است. با این حال وکیل سیامک نمازی گفت تشخیص اینکه یک دولت “متخاصم” است، طبق قانون با شورای عالی امنیت ملی ایران است و “در استعلامهایی که در پروندههای دیگر در این باره شده، این شورا صراحتا گفته است ما با هیچ کشوری در حال جنگ نیستیم و کشوری “دولت متخاصم” است که با ایران در حال جنگ باشد. بنابراین و طبق قانون دولت آمریکا، متخاصم نیست.”
سیامک نمازی مدیر ایرانی – آمریکایی دفتر برنامه ریزی استراتژیک شرکت نفتی “کرسنت” در امارات است که پیش از این با چند نهاد آمریکایی مثل مرکز مطالعاتی وودرو ویلسون و بنیاد ملی برای دموکراسی (ند) همکاری علمی و مطالعاتی داشته است. او همچنین از دستاندرکاران شرکت مشاوره “آتیه بهار” در ایران نیز بوده است. این شرکت در زمینه ارائه مشاوره به شرکتهای نفتی فعالیت داشت. خبرگزاری رویترز که خبر بازداشت او را برای نخستین بار منتشر کرد، نوشت: “او در ماه ژوئیه برای دیدار خانوادهاش از امارات متحده عربی به ایران سفر کرد، اما ممنوع الخروج شد و پس از بازجوییهای مکرر، در اواسط ماه اکتبر(مهرماه ۱۳۹۴) بازداشت شد.”
محمد باقر نمازی، پدر سیامک نمازی شهروند ایرانی – آمریکایی است، او پس از دستگیری پسرش به ایران آمد. به گفته عفت نمازی، همسر محمدباقر نمازی، او سوم اسفند ماه (۲۲ فوریه) ۲۰۱۶ دستگیر و به زندان اوین منتقل شد. محمدباقر نمازی پیش از انقلاب ایران، استانداری خوزستان و معاون امور محلی و عمران شهری وزارت کشور ایران بوده است. او ۸۰ ساله است و تابعیت دوگانه ایرانی – آمریکایی دارد. پس از دستگیری او رسانههای وابسته به نهادهای امنیتی علت دستگیری او را “هدف کشف لایههای پیچیده فساد اقتصادی و اطلاعاتی گسترده شبکه مرتبط با انگلیس و آمریکا در ایران” عنوان کردند.
شهید: وقتی مقامهای ایران به ما چنین حمله میکنند، با مردم خود چه میکنند
شهید: وقتی مقامهای ایران به ما چنین حمله میکنند، با مردم خود چه میکنند
گزارش احمد شهید به شورای حقوق بشر سازمان ملل درباره ایران
دویچه وله: احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل میگوید علیرغم اظهارات رئیس جمهور ایران و حتی گامهای ملایمی که شاید به سمت اصلاح و بهبود برداشته شده، “وضعیت حقوق بشر در ایران همچنان یک نگرانی جدی است”.
احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل یک روز پس از ارائه گزارش سالانه خود در باره وضعیت حقوق بشر در ایران به شورای حقوق بشر در یک کنفرانس مطبوعاتی شرکت کرد.
به گزارش “کمپین بینالمللی حقوق بشر در ایران” او روز جمعه (۱۴ مارس/۲۳ اسفند ۹۲) در ابتدای این کنفرانس خبری گفت: «با نهایت تاسف باید بگویم علیرغم اظهاراتی که توسط رئیس جمهور دولت ایران مطرح شده است و شاید حتی قدمهای ملایمی که به سمت اصلاحات برداشته شده، وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران همچنان یک نگرانی جدی است.»
آقای شهید از مقامهای جمهوری اسلامی ایران خواست به او اجازه دهند به ایران سفر کند تا بتواند به منظور پیگیری وظایفش بحثهایی را با دولت و جامعه مدنی در داخل ایران داشته باشد.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل گفت، صدها زندانی سیاسی همچنان در زندان به سر میبرند، آن هم اغلب به جرم بیان کردن نظر یا عقیدهشان. وابستگان اقلیت مذهبی، قومی و دگرباشان جنسیتی با آزار و اذیت و سرکوب به خاطر دفاع از حقوق خود مواجهاند وقتی که مطالبات آنها با مواضع رسمی فاصله دارد.
افزایش هشداردهنده شمار اعدامها
احمد شهید با اشاره به اعدامهای صورت گرفته طی ماههای گذشته گفت، دولت ایران به اعدام افراد آن هم در شمار بسیار هشدار دهندهای ادامه میدهد. به گفته او همین امر باعث شده که مقامهای سازمان ملل تنها در ماه گذشته دو بار خواستار توقف احکام اعدام توسط دولت ایران شوند.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در گزارش سالانه خود که روز پنجشنبه (۱۳ مارس/۲۲ اسنفد) به شورای حقوق بشر ارائه کرد گفت، از زمان آغاز کار گزارشگر ویژه در سال ۲۰۱۱، بیش از ۱۵۳۹ نفر در ایران اعدام شدهاند که ۶۸۷ نفر آنها در سال ۲۰۱۳ بوده است. بیشتر این اعدامها با قاچاق مواد مخدر مرتبط بوده که به گفته آقای شهید با استانداردهای بینالمللی مربوط به “جرائم جدی” که در آنها استفاده از حکم اعدام مجاز است، همخوانی ندارد.
احمد شهید با اشاره به اعدام فعالان قومی اهوازی مانند هاشم شبانی و هادی راشدی و خانم فرزانه مرادی، نسبت به این که رسیدگی به اتهامهای آنها در دادگاههای عادلانه و منصفانه انجام گرفته باشد ابراز تردید کرد. او همچنین به محکومیت روحالله توانا به اعدام به اتهام “توهین به پیامبر” اشاره کرد که گفته میشود از ویدیوی شخصی او بدست آمده است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره آزادی بیان و فعالیت مطبوعات گفت، مقامهای ایران همچنان به بستن مطبوعات ادامه میدهند یا از بازشدن مجدد آنها جلوگیری میکنند. او با نامبردن از روزنامههای “بهار” و “آسمان” که اخیرا توقیف شدند، گفت این توقیفها نشان میدهد که حکومت ایران حتی بحث در چارچوبهای مذهب رسمی کشور را هم تحمل نمیکند.
آقای شهید همچنین به بازداشت اعضای وبسایت “نارنجی” در کرمان اشاره کرد و گفت، شانزده متخصص آی.تی و فعال حوزه سایبری به اتهام همکاری با رسانههای بیگانه در ماه دسامبر ۲۰۱۳ دستگیر شدند. به گفته گزارشگر ویژه سازمان ملل هماکنون حداقل پنج تن از اعضای وبسایت نارنجی و چهل روزنامهنگار در زندان بهسر میبرند.
گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در ادامه کنفرانس مطبوعاتی خود از دولت ایران خواست که همه زندانیان سیاسی را آزاد کند، افرادی را که مسوول نقض حقوق بشر در گذشته شناخته شدهاند را مورد پیگیرد قانونی قرار داده و در مورد آنها تحقیقات لازم را به عمل آورد؛ از جمله پروندههای مربوط به وقایع پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ و قبل از آن.
احمد شهید همچنین در پاسخ به این پرسش که جواب شما به حملات شخصی مقامات ایرانی به شما و یا دبیر کل سازمان ملل چیست گفت: «حملات شخصی چیز جدیدی نیست. وقتی یک گزارشگر ویژه یا دبیرکل سازمان ملل یا دیگر مقامات (اروپایی)، به خاطر حرفهایی که میزنند میتوانند مورد حمله (شخصی) قرار بگیرند، شما به ایرانیانی فکر کنید در تهران و جاهای دیگر که اگر نظرشان را بیان کنند چه چیزی نصیبشان میشود.»
گزارش احمد شهید به شورای حقوق بشر سازمان ملل درباره ایران
رادیو فردا- جواد کوروشی: احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران، روز دوشنبه گزارش شفاهی خود درباره وضعیت حقوق بشر در ایران را به سی و یکمین نشست رسمی شورای حقوق بشر در ژنو ارائه داد.
آقای شهید در گزارش خود ضمن اشاره به تغییرات مثبتی که با تصویب برخی قوانین در ایران صورت گرفته و یا در حال تصویب است، از آمار بالای اعدام به ویژه برای محکومان زیر سن قانونی، ابراز نگرانی کرد.
تایید حکم سه سال حبس رسول بداقی معلم زندانی
رادیو پارس – دادگاه تجدید نظر استان تهران حکم سه سال حبس رسول بداقی، معلم زندانی محبوس در بند هفت زندان اوین را عینا تایید کرد.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، رسول بداقی در تیرماه سال جاری و با پایان حکم محکومیت شش ساله خود با پرونده ای جدید روبرو شد و در ۲۵ شهریورماه مورد محاکمه قرار گرفت.
دادگاه انقلاب آقای بداقی را تحت عنوان “اقدام علیه امنیت ملی” به تحمل سه سال حبس تعزیری محکوم کرد که این حکم با اعتراض این معلم دربند روبه رو شد.
روز جاری به آقای بداقی اطلاع داده شد که دادگاه تجدید نظر استان تهران حکم دادگاه بدوی را عینا تایید کرده است، با این حساب آقای بداقی حداقل تا سال ۱۳۹۷ در زندان خواهد ماند.
لازم به یادآوری است رسول بداقی، فعال صنفی در شهریور سال ۱۳۸۸ دستگیر شد و در پرونده اول شش سال حبس را تحمل کرد، او برای پرونده دوم خود بیش از پنج ماه بازداشت به صورت انفرادی در بند دو الف زندان اوین را تجربه کرد، وی هم اکنون در بند هفت این زندان نگهداری می شود.
درخواست تمدید ماموریت احمد شهید برای ایران
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، همزمان با سی و یکمین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد، ۳۴ سازمان غیردولتی از کشورهای عضو شورا خواستند تا به تمدید ماموریت گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد ایران رای مثبت بدهند.
در نامه مشترکی که به امضای نمایندگان سازمانهای مدافع حقوق بشر از جمله عفوبین الملل و دیده بان حقوق بشر رسیده است، امضا کنندگان خواستار توجه شورا به سابقه ایران در موضوع حقوق بشر و همچنین اهمیت فعالیت گزارشگر ویژه شدند.
در این نامه تاکید شده است: “تمدید ماموریت گزارشگر ویژه پیام قدرتمندی به مقامات ایران است که نقض حقوق بشر در مرکز توجه شورا و جهان خواهد بود مگر اینکه تغییر و بهبود قابل لمس رخ دهد.”
اسامی ۳۴ سازمان مدنی امضاء کننده نامه به قرار زیر است:
۱. بنیاد عبدالرحمن برومند
۲.حامیان حقوق بشر
۳. همه حقوق بشر برای همه در ایران
۴. سازمان عفو بین الملل
۵. عرصه سوم
۶. اصل ۱۹
۷. انجمن حقوق بشر مردم آذربایجانی در ایران
۸. انجمن حقوق بشر در کردستان ایران – ژنو
۹. جامعه بین المللی بهایی
۱۰. گروه حقوق بشر بلوچستان
۱۱. مرکز حامیان حقوق بشر
۱۲. اتحاد جهانی برای مشارکت شهروندان
۱۳. کمیته حمایت از روزنامه نگاران
۱۴. پیوند حقوق بشر
۱۵. پروژه مدافعان حقوق بشر شرق و شمال افریقا
۱۶. همه با هم علیه مجازات اعدام
۱۷. سازمان حقوق بشر اهواز – اروپا
۱۸. رهایی از شکنجه
۱۹. مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران
۲۰. دیده بان حقوق بشر
۲۱. تاثیر بر ایران
۲۲. کمپین بین المللی برای حقوق بشر در ایران
۲۳. خدمات بین المللی برای حقوق بشر
۲۴. سازمان حقوق بشر ایران
۲۵. مرکز اسناد حقوق بشر ایران
۲۶. سازمان دگرباشان جنسی ایران
۲۷. شبکه حقوق بشر کردستان
۲۸. اقدام آشکار بین المللی
۲۹. تعلیق احکام
۳۰. بنیاد سیامک پورزند
۳۱. رسانه کوچک
۳۲. اتحاد برای ایران
۳۳. مدارای جهانی
۳۴. ائتلاف جهانی علیه حکم اعدام
Weniger anzeigen
محمدرضا عالیپیام آزاد شد
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محمدرضا عالی پیام متخلص به “هالو” که سابقه بازداشت های متعددی دارد، سال گذشته از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست پیرعباسی به یکسال و ۳ ماه و یک روز حبس تعزیری محکوم شده است.
اتهامات وی تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات، توهین به آیت الله خمینی و رهبری و توهین به ریاست جمهوری و مسئولین نظام عنوان شده بود و محمل همه اتهامات نیز اشعار طنز و انتقادی این شاعر بود.
آقای عالی پیام چهارشنبه دوم اردیبهشت ماه ۹۴ خود را جهت تحمل حبس به زندان اوین معرفی کرد، وی ابتدا به بند هشت اوین و سپس به زندان رجایی شهر کرج منتقل شد.
گزارشگران بدون مرز نگران وضعیت روزنامهنگاران زندانی در ایران است
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از گزارشگران بدون مرز، تا این روز به شکل رسمی هیچ خبری در باره وضعیت آفرین چیتساز همکار روزنامه ایران منتشر نشده است.
بنا بر اطلاعات گرداوری شده، وی که با سه روزنامهنگار دیگر بازداشت شده بود، به بند ٢ الف زندان اوین منتقل شده و پس از بازداشت تنها تماس تلفنی کوتاهی با خانواده خود گرفته است.
در این بند زندان اوین که در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی قرار دارد، نگاهداری دراز مدت در انفرادیهای و تحت فشار قرار دادن برای بدست آوردن «اعتراف» روشی رایج است، این اعترافها سپس در دادگاه علیه متهم مورد استفاده قرار میگیرند.
به جز افرین چیتساز چهار زن دیگر نیز ریحانه طباطبایی، رؤیا صابرینژاد نوبخت، نرگس محمدی و اتنا فرقدانی که به حبسهایی از یک تا دوازده سال محکوم شدهاند، در ایران زندانی هستند. با این تعداد جمهوری اسلامی ایران بزرگترین زندان جهان برای فعالان رسانهای زن است. برخی از این زندانیان از وضعیت سلامت مساعدی برخوردار نیستند.
وضعیت سلامت عیسی سحرخیز نیز نگران کننده است، وی در تاریخ ١٩ اسفند، در پی اعتصاب غذایی طولانی مدت و نارسایی قلبی به بیمارستان انتقال داده شد. دو همبند این روزنامه نگار، احسان مازندارانی و سامان صفرزایی در تاریخ ۲۲ اسفند در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی تهران با اتهام هایی چون «فعالیت تبلیغی علیه نظام»، مصداق «اقدام علیه امنیت ملی از طریق اجتماع و تبانی و توهین به مقامات» محاکمه شدند. رسیدهگی به پرونده عیسی سحرخیز به دلیل «عدم مطالعه پرونده از سوی وکیل» به زمان دیگری موکول شد.
رضا معینی مسوول دفتر ایران و افغانستان گزارشگران بدون مرز در این باره اعلام کرد: «در آستانه سال نو شمار بسیاری از روزنامهنگاران و شهروند خبرنگاران زندانی از بودن در کنار خانواده خود محروم هستند. مقامات مسوول ایرانی و از این میان رئیس جمهور حسن روحانی که سکوتاش در باره بازداشتها سرکوب را تسهیل کرده است، میتوانند با استفاده از بخشودگی این زندانیان را آزاد کنند. یادآور میشویم این زندانیان خودسرانه بازداشت و ناعادلانه محکوم شدهاند.»
از سوی دیگر گزارشگران بدون مرز از آزادی سراجالدین میردامادی، همکار بسیاری از رسانهها از این میان روزنامه توقیف شده حیات نو و رادیو زمانه، در تاریخ ٢٣ اسفند مطلع شده است.
وی در تاریخ شنبه ٢٠ اردیبهشت ١٣٩٣ پس از احضار به دادستانی اوین بازداشت و در تاریخ ۳۰ تیرماه همان سال به اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام» از سوی شعبه ١۵ دادگاه انقلاب محاکمه و به شش سال زندان محکوم شده بود. این روزنامهنگار با اجرای ماده ۵٨ قانون مجازات اسلامی به شکل مشروز آزاد شده است.
بنا بر این قانون با پیشنهاد دادستان یا قاضی اجرای حکم و «زندانی که همواره از خود حسن اخلاق و رفتار نشان دهد، حالات و رفتار او نشان دهد که پس از آزادی، دیگر مرتکب جرمی نمیشود، میتواند از آزادی مشروط استفاده کند که در حبسهای بیش از ده سال نصف کیفر و در سایر موارد یک سوم آن را تحمل کرده باشد.»
ایران با ٣۶ روزنامهنگار و شهروند خبرنگار زندانی یکی از پنج زندان بزرگ جهان برای فعالان رسانهای است. این کشور در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال ٢٠١۵، از میان ۱۸۰ کشور در رده ۱۷۳ قرار دارد. .
عزت الله انتظامی از رئیس جمهور ایران خواست تا به وعده رفع حصر خود عمل کند
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از کلمه، عزتالله انتظامی در این نامه خطاب به روحانی نوشته است: “شما بیش از دو سال بیوقفه با همتی ستودنی پیگیر حل مسئله تحریمها بودهاید. حال همتی کنید و مسئله مهم داخلی را هم با همین شیوه حل کنید. کدام مسئول مملکتی است که خواهان لاینحل باقی ماندن مسائل باشد”.
آقای بازیگر پیش از این هم در دیدار با دختران میرحسین و رهنورد جویای احوال و شرایط این دو هنرمند محصور شده و کتاب زندگینامه تصویری خود را به ایشان اهدا کرده بود. وی همچنین در یادداشتی، آرزو کرده بود که «بزرگان این مرزوبوم نیز بزرگوارانه و از سر مهر و نه کین به این دو عزیز بیندیشند و هر چه زودتر موجبات آزادی آنها را فراهم آورند.»
او اکنون در پایان نامهاش خطاب به رئیسجمهور آورده است: من عزت الله انتظامی در انتهای راه دراز عمر نود و چند سالهام، این امید را دارم که با تدبیر و عقلانیت این مسئله نیز همچون مسئله تحریمها ختم به خیر شود. چون از شما این انتظار را دارم که در آستانه نوروز مسئله حصر را هم حل کنید تا موجبات وحدت ملی در جامعه فراهم آید. انشاءالله.
متن کامل این نامه در ادامه می آید:
به نام پروردگار متعال
جناب آقای دکتر حسن روحانی، رئیسجمهور محترم
با عرض سلام و ادب و احترام
چگونه میتوان دل در گرو سربلندی میهن داشت و از لاینحل ماندن پارهای مشکلات بیمناک نبود؟ و آنچه این نگرانی را افزون میکند، تداوم آنها و بیتفاوتی در قبال آنها است. از همین رو برآن شدم تا دست به قلم برم و دغدغه این روزهایم را بیان کنم. چون همواره بیم آن داشتهام که سر بر زمین بگذارم و چشم از جهان ببندم و این مشکل لاینحل باقی مانده باشد.
جناب آقای رئیسجمهور، شما با به سرانجام رساندن یکی از وعدههای انتخاباتیتان، توانستید سایه شوم تحریمها را از طریق مذاکره و گفتگو از سر ملت بردارید. آیا وقت آن نرسیده است تا به دیگر وعده انتخاباتیتان، یعنی برداشته شدن حصر از سه بزرگوار – سرکار خانم زهرا رهنورد و آقایان میرحسین موسوی و مهدی کروبی – عمل کنید؟ بزرگترین دستآورد این عمل، یقینا بیشتر شدن اعتماد و اتحاد ملی است. که قطعا شما بیش از هر شهروند دیگری از این دستآورد خرسند خواهید شد. پس چرا در انجام این وعده تعلل میکنید؟ چگونه میتوان با قدرت های بزرگ جهان بر سر کسب منافع ملی بر سر یک میز نشست و چانه زد و بالاخره به نتیجه هم رسید، اما نمیتوان با مسئولان کشور بر سر منافع ملی مذاکره کرد؟ مگر میشود مسئلهای با این اهمیت همچنان لاینحل باقی بماند؟ شما بیش از دو سال بیوقفه با همتی ستودنی پیگیر حل مسئله تحریمها بودهاید. حال همتی کنید و مسئله مهم داخلی را هم با همین شیوه حل کنید. کدام مسئول مملکتی است که خواهان لاینحل باقی ماندن مسائل باشد؟ مگر میشود مسئلهای با این اهمیت را نادیده گرفت و خواهان همبستگی ملی هم شد؟ نادیده گرفتن حقایق و چشم بستن بر آنها، فقط به دشوارتر شدن حل آنها میانجامد. صحبت از همبستگی ملی است. شاید یتوان به شهروندی گفت که از دیگری باایمانتر است، اما نمیتوان به همان فرد گفت از دیگری ایرانیتر است. ایران متعلق به همه ما است؛ با هر عقیده یا مرام. از همین رو باید از آشتی ملی که منجر به همبستگی ملی میشود سخن گفت.
من عزت الله انتظامی در انتهای راه دراز عمر نود و چند سالهام، این امید را دارم که با تدبیر و عقلانیت این مسئله نیز همچون مسئله تحریمها ختم به خیر شود. چون از شما این انتظار را دارم که در آستانه نوروز مسئله حصر را هم حل کنید تا موجبات وحدت ملی در جامعه فراهم آید. انشاءالله.
دعاگوی شما، با احترام
عزتالله انتظامی
۱۳۹۴/۱۲/۱
Weniger anzeigen