نوشته‌های آوریل 2016:
سعید رضوی فقیه لبانش را دوخت
ظهر روز یکشنبه ۱۵ فروردین‌ماه «سعید رضوی فقیه» در اعتراض به عدم پاسخ‌گویی مسئولین زندان به اعتصاب غذای خود و «بی‌محلی» آنان، در اقدامی بی‌سابقه «لبان خود را در درون بند ۷زندان اوین به هم دوخت.»
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران به نقل از سحام، آقای رضوی فقیه دوازدهمین روز اعتصاب غذای خود در بند ۷ زندان اوین را در اعتراض به «قانون‌شکنی» های قوه قضائیه»، «عدم تفکیک زندانیان سیاسی» و «حمایت مسئولین سازمان زندان‌ها از رانت و پول‌های کثیف» در داخل زندان دنبال می‌کند.
همچنین «حمایت خاص» مسئولین زندان از متهمین پرونده اختلاس کلان مالی ۳۰۰۰ میلیاردتومانی، یکی از دلایل اعتصاب غذای این زندانی سیاسی عنوان‌شده است.
آقای رضوی فقیه امروز در اقدامی بی‌سابقه در اعتراض به «بی‌تفاوتی» مسئولین زندان به خواسته‌های خود، «لبان خود را دوخته است.»
حال عمومی آقای رضوی فقیه به دلیل ابتلا به بیماری‌های قلبی و گوارشی «نامساعد» اعلام‌شدهاست
هشدار زندانیان سیاسی نسبت به وضعیت ایرج حاتمی و فرید آزموده
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر در نامه ای به شورای حقوق بشر سازمان ملل با هشدار نسبت به وضعیت ایرج حاتمی و فرید آزموده دو تن از زندانیان سیاسی این زندان اعلام کردند که روز یکشنبه ۱۵ فروردین ماه ۱۳۹۵ ماموران با احتمال اینکه ممکن است زندانیان سیاسی از بدن چاقو خورده ایرج حاتمی از لابه لای سوراخ های چند میلیمتری پنجره ها، مدرکی تهیه کنند، پنجره سلول ها را با یک ورقه فلزی دیگر کاملا مسدود کرده اند.
متن کامل نامه به شرح زیر می باشد:
شورای حقوق بشر؛ مرزهای حفاظت شده و فیلترینگ، زندان، دیوارهای ۱۰ متری سیم خاردار، فنس، باز هم دیوارهای ۱۰ متری دیگر، صفحات آهنگی با سوراخهای چند میلیمتری، نرده های آهنی، پنجره سلول و آنگاه ما زندانیان سیاسی.
شورای محترم حقوق بشر: علاوه بر موانع فوق الذکر و انبوه پارازیت اندازها و مجازات ها برای جلوگیری از ارتباط زندانیان با دنیای بیرون، امروز یکشنبه ۱۵ فروردین ماه ۱۳۹۵ به خاطر جلوگیری از خبردار شدن زندانیان سیاسی از وضعیت زندانیان ایرج حاتمی و فرید آزموده که به شدت نگران کننده شده و بعد از مجروح کردن ایرج حاتمی در روز ۱۳ فروردین ماه ، با ضربات چاقوی زندانیان عادی اجیر شده، با احتمال اینکه ممکن است زندانیان سیاسی از بدن چاقو خورده او از لابه لای همان سوراخ های چند میلیمتری پنجره ها، مدرکی تهیه کنند، پنجره سلول ها را با یک ورقه فلزی دیگر کاملا مسدود کرده اند و بدین ترتیب عملا پنجره سلول ها را به کلی مسدود کردند، نه به خاطر بستن راه هوا و نور و … بلکه رسما بین زندانیان سیاسی و شورای حقوق بشر و افشای وضعیت زندان ها یک صفحه فلزی و دیوار دیگر قرار دادند… و در آخر بار دیگر به شورای حقوق بشر نسبت به وضعیت زندانیان و به ویژه آقایان ایرج حاتمی و فرید آرموده هشدار داده و به شدت نگرانیم.
زندانیان سیاسی زندان رجایی شهر کرج – ۱۵ فروردین ماه
گزارش سالانه‌ی «کارزار لگام» درباره‌ی وضعیت اعدام‌های ایران در سال ۱۳۹۴
کنشگران کارزار لگام (لغو گام به گام مجازات اعدام) طی بیانیه‌ای که نسخه‌ای از آن را در اختیار «سحام» قرار دادند، به بیان گزارشی از فعالیت خود طی سال ۱۳۹۴ پرداخته و تاکید کردند: «ما خواهان آزادی هرچه سریع‌تر خانم ‘نرگس محمدی’، فعال حقوق بشر و عضو کارزار لگام را که دوره‌ی محکومیت ناعادلانه خویش را، در شرایط بیماری و دوری از فرزندان خردسال خود، و بی بهره از مراقبت مؤثر بهداشتی می‌گذراند، هستیم.»
این کنشگران ضمن ارائه آمار اعدام‌های صورت گرفته توسط جمهوری اسلامی در سال ۱۳۹۴ اعلام کردند که در سال ۲۰۱۵، ۹۶۹ نفر در ایران اعدام شده‌اند که این میزان اعدام نسبت به مدت مشابه سال قبل افزایش ۴۹ درصدی داشته است. همچنین اعلام شده که ۳ نفر از اعدام شدگان کمتر از ۱۸ سال بوده‌اند.»
متن گزارش سالانه‌ی کنشگران کارزار لگام را با هم می‌خوانیم:
هم میهنان آزاده و انسان‌دوست!
همراه با فرستادن شادباش‌های صمیمانه‌مان به مناسبت فرارسیدن سال نو خورشیدی و جشن‌های فرخنده‌ی نوروز میهنی و با امید به لغو احکام ظالمانه‌ی اعدام در سال پیش رو، گزارش سال ۱۳۹۴ خورشیدی درباره‌ی وضعیت مجازات اعدام در ایران و فعالیت‌های کارزار لگام را به شرح در پی آمده به آگاهی‌تان می‌رسانیم:
افزون بر دو سال پیش، کارزار لغو گام به گام مجازات اعدام (لگام) به همت شماری از کنشگران حقوق مدنی و شهروندی ایران با صدور بیانیه تأسیس خویش، آغاز به کار کرد. در متن بیانیه از جمله آمده بود: «در فردایی محتوم، ضرورت‌های تربیتی، ما مردم ایران را به پذیرش این اصل بدیهی وادار خواهد کرد که از اجرای حکم اعدام مجرمان و متهمان، از هر سنخ و گروه، دست برداریم و به جای آن به اعمال شیوه‌های سازنده‌ی تربیتی بپردازیم.
کنشگران کارزار لگام برپایه‌ی این اصل مسلم مندرج در بیانیه‌ی آغازین خود، همواره کوشیده‌اند که به اندازه‌ی توانایی خویش در پیشبرد هدف انسانی‌شان گامی به پیش بردارند و این کارزار را با کوشش‌های مردم دوستان جهان در پیشبرد این خواست به‌حق خود پیوند دهند.
اعضای کارزار لگام در این مدت کوتاه کوشیده‌اند با صدور بیانیه‌ها و گزارش‌ها، شرکت در کارزارهای مخالفت با صدور و اجرای احکام اعدام در مدخل زندان‌ها و مراجع قضایی، دیدار با خانواده‌ی مقتولان برای تسلی خاطر آنان و جلب رضایت‌شان برای بخشودگی متهمان به قتل، و برپا کردن گلریزان برای فراهم کردن امکان پرداخت دیه‌ی مقتولان، که این اقدام گاه با موانعی که مسئولان پدید آورده‌اند با بن‌بست مواجه شده است، در جهت تحقق آرمان‌های حقوق بشری خود پیشروی کنند؛ اما چنین به نظر می‌رسد که به رغم همه‌ی کوشش‌های انجام شده در این باب، در مقیاس ملی و بین‌المللی، جز در مورد بخشایش متهمان به قتل که خانواده‌های مقتولان و نیز کنشگران، به‌سان نیروی مردمی مؤثر در این کار دخیل بوده‌اند، در رسیدن به این هدف والای انسانی توفیقی حاصل نشده، و سیر صعودی صدور و اجرای احکام اعدام، به رغم دگرگونی‌های پدید آمده از راه انتخاب رئیس جدید قوه‌ی مجریه در سال ۹۲، به عنوان ناظر بر اجرای قانون اساسی، هم‌چنان تداوم یافته است.
ما، کنشگران کارزار لگام، پیوسته اعلام کرده‌ایم که اکثریت قریب به اتفاق جرم‌های منجر به صدور حکم اعدام در کشور ما بنا به دلایلی چون فقر و تنگدستی و بی‌بهره ماندن بخشی درخور توجه از شهروندان میهن‌مان از حداقل زندگی آبرومندانه و کاستی‌های تربیتی، در دوره‌ی شکل‌گیری «منش» فرد، رخ می‌دهد؛ و راه درست برخورد با این مسأله ارتقای سطح زندگی و تعلیم و تربیت عمومی است، نه گرفتن جان افرادی که خود دستخوش کاستی‌هایی در این پهنه‌ها بوده‌اند. ما بارها اعلام کرده‌ایم: آن‌کس که در دوره‌های پیش از بلوغ دست به جنایت می‌آلاید، هنوز از رشد عقلی لازم برای دریافت پیامدهای اقدام خود و نیز شناعت آن بهره‌مند نبوده است؛ و راه درست نیز این نیست که پس از رسیدن به سن بلوغ حکم اعدام درباره‌ی او اجرا شود؛ بلکه این نکته را باید دریافت که او در عمل، به عنوان انسانی بالغ و کامل، مرتکب جرم نشده است.
متاسفانه، ما در دو سال گذشته شاهد اوج گرفتن صدور و اجرای احکام اعدام بوده‌ایم. اینک، خلاصه‌ای از گزارش سالانه‌ی سازمان حقوق بشر ایران درباره‌ی مساله‌ی اعدام در کشورمان در سال ۲۰۱۵ را نقل می‌کنیم که به درک این موضوع یاری می‌رساند:
۱ـ در سال ۲۰۱۵، جمهوری اسلامی ایران به طور متوسط در هر روز ۲ تا ۳ نفر را به دار آویخته است؛
۲ـ در سال ۲۰۱۵، ۹۶۹ نفر در ایران اعدام شده‌اند که این تعداد نسبت به سال ۲۰۱۴، افزایشی ۴۹ درصدی داشته است؛
۳ـ ۹۵ درصد اعدام‌ها در مناطق غیر فارس‌نشین به طور رسمی اعلام نشده است؛
۴ـ ۶۳۹ نفر از اعدام‌شدگان یعنی حدود ۶۶ درصد کل اعدام‌ها، اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر داشته‌اند؛ لازم است به این نکته توجه کنیم که اعدام این شمار از مجرمان مرتبط با مواد مخدر در شرایطی رخ داده است که در مجلس لایحه‌ای درباره‌ی لغو مجازات اعدام به دلیل ارتکاب این‌گونه جرم‌ها پیشنهاد شده است و این پیشنهاد دلیل بر اهمیت موضوع آن است؛
۵ـ ۳ نفر از اعدام شدگان از در این سال کمتر از ۱۸ سال داشته‌اند؛
۶ـ ۵ فقره از اعدام‌های این سال در ملاء عام اتفاق افتاده است؛
۷ـ از زمان انتخاب آقای حسن روحانی برای تصدی مقام ریاست‌جمهوری، ۲۱۶۲ نفر اعدام شده‌اند که این رقم در مقایسه با سال‌های پیش از آن رشد ۶۷ درصدی داشته است؛
۸ـ نکته‌ی مهم فزونی گرفتن شمار متهمان بخشوده شده به همت خانواده مقتولان (۲۶۲ نفر) بر متهمان اعدام شده (۲۰۷ نفر) است که به طور ضمنی ثمربخش بودن کنش‌های مردمی و نهادهای حقوق بشری را نشان می‌دهد؛
۹ـ در سال ۲۰۱۵ دست‌کم ۴۰ نفر به اتهام «افساد فی الارض» اعدام شده‌اند که اعدام ۱۳ نفر از آنان بر پایه‌ی اتهام‌های سیاسی و امنیتی بوده است. کنشگران کارزار لگام تاکنون بارها اعلام کرده‌اند که اتهام‌های سیاسی، بر اساس نص صریح قانون اساسی درباره‌ی آزادی عقیده و بیان، جرم به حساب نمی‌آید که نیازمند مجازات باشد تاچه رسد به اینکه این مجازات اعدام باشد؛
۱۰ـ نزدیک به ۴۰ درصد از اعدام‌های گزارش شده در این سند سازمان حقوق بشر ایران را منابع رسمی کشور گزارش نکرده‌اند؛
ما کنشگران کارزار لگام برپایه‌ی وظیفه‌ای که در مبارزه برای لغو گام به گام اعدام به عهده گرفته‌ایم، بار دیگر لغو مجازات اعدام برای متهمانی که سن‌شان کمتر از ۱۸ سال بوده است، صدور احکام جایگزین مجازات اعدام برای متهمان مواد مخدر، لغو مجازات اعدام زندانیان سیاسی ـ عقیدتی و برائت این‌گونه زندانیان، و تعیین مجازات‌های جایگزین برای محکومان به اعدام با هر اتهامی را خواستاریم؛
ما خواهان آزادی هرچه سریع‌تر خانم «نرگس محمدی»، فعال حقوق بشر و عضو کارزار لگام را که دوره‌ی محکومیت ناعادلانه خویش را، در شرایط بیماری و دوری از فرزندان خردسال خود، و بی بهره از مراقبت مؤثر بهداشتی می‌گذراند، هستیم؛
ما تاسف‌مان را از بازداشت موقت خانم «فریده مرادخانی» از کنشگران کارزار لگام به مدت دو هفته، پس از دستگیری ایشان در تاکسی و انتقال ایشان به زندان قرچک ورامین، و به سر بردن در شرایط بازداشت به همراه مجرمان عادی به سبب فعالیت در عرصه‌ی حقوق مدنی، از جمله فعالیت در کارزار لگام اعلام می‌کنیم و خواستار صدور هرچه سریع‌تر حکم برائت برای ایشان هستیم.
ما بار دیگر مراتب سپاس‌گزاری خود را از عالی‌جناب پاپ فرانسیس، مقام عالی‌رتبه‌ی کلیسای کاتولیک که کوششی جهانی را برای لغو مجازات اعدام، از طریق سلسله مراتب آن کلیسا پی می‌گیرند، اعلام می‌کنیم.
ما کنشگران کارزار لگام با تمام توان و با امید به روزی که مجازات اعدام در ایران و سراسر جهان منسوخ شود، به کارزار انسان دوستانه‌ی خود در این راه دشوار و برخوردار از اهمیت حیاتی ادامه خواهیم داد.
کنشگران کارزار لگام (لغو گام به گام اعدام
برنامه روز دوشنبه4 آوريل 2016 برابر با 16 فروردين ماه 1395
برای دانلود فايل صوتی روی فلش کليک کنيد.
نگرانی عفو بین الملل در مورد وضعیت حسین رونقی
– سازمان عفو بین الملل در قالب بیانیه ای نسبت به وضعیت حسین رونقی ملکی وبلاگ‌نویس زندانی شدیدا ابراز نگرانی کرده و خواستار اقدام فوری و آزادی وی شده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، در روز ۱ آوریل سازمان عفو بین الملل ضمن اعلام اینکه حسین رونقی ملکی از ۲۶ ماه مارس در اعتصاب غذاست و به وضعیتش رسیدگی نمی شود شدیدا اعتراض کرد و خواستار اقدام فوری شد.
در قسمتی از این بیانیه آمده است: “وبلاگ‌نویس ایرانی حسین رونقی ملکی زندانی عقیدتی از ۲۶ مارس در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی مسئولین به وضعیتش در اعتصاب غذاست. وضعیت سلامت وی رو به وخامت می رود و پزشکان خواستار مداوای وی خارج از زندان هستند چراکه تجهیزات پزشکی درون زندان کافی نیست.”
در این بیانیه از مسئولین جمهوری اسلامی خواسته شده است تا نسبت به آزادی و درمان حسین رونقی ملکی سریعا اقدام نمایند.
یکی از نزدیکان وی پیش‌تر به هرانا گفته بود: “حسین از قبل از عید بدون هیچ درمان و دارو و اعزامی در زندان مریض احوال مانده است، برای آزادی یا مرخصی نوروزی‌اش هم هیچ اقدامی انجام نشده و به خانواده اش هم هیچ جوابی نمی دهند. حسین به صورت غیرقانونی در زندان است، حکم حسین در آن زمان متوقف شده بود و هم از طرف پزشکی قانونی عدم تحمل کیفر گرفته بود، و هم عفو گرفته بود و همچنین آزادی مشروط بر اساس مواد ۵۰۴ و ۲۹۷ داشت اما هیچ‌یک از آن‌ها اجرا نشد. این درحالی است که مسئولین زندان اوین نیز حسین را با تهدید و توهین، اذیت می کنند.”
وی در مورد وضعیت بیماری های حسین رونقی در ادامه گفت: “برای مشکل کمر و مهره‌هایش باید تحت درمان و آزمایش ام‌آر‌آی قرار بگیرد، برای غلظت خونش هم باید تحت آزمایش و درمان قرار بگیرد، یکی از کلیه هایش را که در زندان از دست داد و آن یکی هم که کار دو کلیه را انجام می دهد، عفونت کرده و ورم دارد و با این روند تنها کلیه اش هم از دست می رود. با وجود اینکه تمامی مدارک به دادستانی ارائه شده است، اما هیچ اقدامی تاکنون صورت نگرفته است.”
لازم به ذکر است، این زندانی عقیدتی و بیمار زندان اوین روز چهارشنبه ۱۹ اسفند به خاطر مشکل مهره ها و کمر، به مطب متخصص ارتوپد برده و بعد از معاینه به زندان انتقال داده شده بود.
«آنژین قلبی، مشکل کلیه، ورم صورت، خونریزی معده، غلظت خون، عفونت چشم، مشکل ریوی و تنفسی» از جمله مشکلات دیگری است که خانواده رونقی بر اساس آن درخواست صدور گواهی عدم امکان تحمل کیفر کرده‌اند.
پدر حسین رونقی ملکی پیش‌تر به گزارشگر هرانا گفته بود: “پسر من به دلیل بیماری ها و مشکلات جسمی فراوان و به دلیل کمبود امکانات پزشکی نباید در زندان بماند.”
حسین رونقی ملکی فعال حقوق بشر و وبلاگ نویس، درتاریخ بیست و دوم آذر ماه ۱۳۸۸ بازداشت شد.
شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب پس از گذشت ۱۰ ماه از بازداشت در بند دو-الف اوین، در تاریخ سیزدهم مهر ماه ۱۳۸۹ او را به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم کرد. اتهامات او در دادگاه «عضویت در شبکه ایران پروکسی، توهین به رهبری و توهین به رئیس جمهوری» عنوان شد.
این حکم در شعبه‌ی ۵۴ دادگاه تجدید نظر تأیید شد و حسین رونقی پس از آن به بند ۳۵۰ اوین منتقل شد.
این زندانی هم اینک بر خلاف اصل تفکیک جرائم، بدون رسیدگی پزشکی و در شرایط نامناسب در بند هفت زندان اوین محبوس است.
یک زندانی محبوس در زندان رجایی شهر مورد حمله با ضربات چاقو قرار گرفت
«ایرج حاتمی» زندانی امنیتی محبوس در بند ۳ زندان رجایی شهرکرج روز جمعه ۱۳ فروردین ماه در راهروهای این بند از سوی چند تن از زندانیان سالن ۹ «زندانیان تبعیدی از بندهای دیگر که گاها جرایم خطرناک دارند»، از پشت سر مورد حمله چندیدن ضربه چاقو به صورت سطحی قرار گرفت.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی، یک منبع کاملا آگاه در خصوص وضعیت این پرسنل سابق وزارت دفاع و زندانی امنیتی به کمپین گفته” برخلاف تمام روزها روز جمعه برابر با ۱۳ فروردین ماه ۱۳۹۵ هواخوری زندانیان بندهای مختلف با یک دیگر مشترک بود و «ایرج حاتمی» از سوی چند تن از زندانیان سالن ۹ از پشت سر مورد حمله چندیدن ضربه چاقو به صورت سطحی قرار گرفت.
در حال حاضر مسوولین زندان تاکنون هیچگونه رسیدگی به این موضوع نکرده اند.
«ایرج حاتمی» پیش تر درروز یکشنبه ۲۳ اسفند ماه ۱۳۹۴ از بند ۴ سالن ۱۲ زندان رجایی شهرکرج به همراه «فرید آزموده» و «بهزاد ترحمی» دو زندانی امنیتی دیگر در اعتراض به انتقال ناگهانی به بند های عمومی منتقل و دست به اعتصاب غذا زده و خواستار بازگشت به سالن ۱۲ بر اساس اصل تفکیک جرایم شدند.
ایرج حاتمی به اتهام ارتباط با دولت بیگانه بازداشت و به ده زندان محکوم شده است.
برنامه روز يکشنبه 3 ماه آوريل 2016 برابر با 15 فروردين ماه 1395
گفتگو با آسو رستمی فعال حقوق کودک ، زندانی سياسی سابق + رضا اميری
پخش مرد حصيری کاری از همنشين بهار.
برای دانلود فايل صوتی روی فلش کليک کنيد.
محمد رضا عالی‌پیام: بند دو زندان رجایی‌شهر
محمد رضا عالی‌پیام، شاعر طنزپرداز ایرانی چند روز پیش از نوروز، چهارشنبه ۲۶ اسفند از زندان رجایی شهر (گوهردشت) آزاد شد. او که با تخلص «هالو» اشعارش را منتشر می‌کند، به علت سرودن اشعار انتقادی در قالب طنز، محاکمه و به ۱۵ ماه حبس محکوم شده بود.
عالی‌پیام به اتهام «تبلیغ علیه نظام، توهین به مقدسات، توهین به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، رهبری، ریاست جمهوری و مسئولان نظام» به زندان انداخته بودند.
این شاعر شیرین‌سخن چهارشنبه ۱۱ فروردین یکی دیگر از اشعاری را که در زندان سروده، منتشر کرد. غزلی در وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن، در گفت‌و‌گو با حافظ درباره وضع گروهی از زندانیان در بند دو زندان رجایی‌شهر (گوهردشت).
می‌خوانیم:
الا یا ایها الساقی ادرکاسن و ناولها
که طنز آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها
به زندان رجایی شهر، بند دو، بفرما چای
میان دسته‌ی اشرار و معتادان و قاتل‌ها
حشیش و شیشه و چرس و کرک ما بین معتادان
از آن سوی دگر تیزی و چاقو و قمه مابین جاهل‌ها
به زیر پله، پشت در، به خودکامی و بدنامی
ملاقات و بده بستان مایل‌ها و فاعل‌ها
دمادم جنگ و دعوا بین قوم خال کوبیده
سر بیست و یک و بیست و دو ساله بچه خوشگل‌ها
من و امثال ماها را چه امن و عیش چون هر دم
خطر می‌بارد از دیوار و در از این اراذل‌ها
شب تاریک و تنهایی و دیواری چنین حایل
کجا دانند آن آسوده خوابیده به منزل‌ها
لب خود را ببند از شعر اگر قاضی چنین فرمود
که قاضی بی‌خبر باشد ز راه و رسم عاقل‌ها
من و یک دفتر و خودکار بین این همه لوطی
منم چون قطعه‌ای ناجور بین تکه پازل‌ها
خودم این جا اسیر عده‌ای اوباش و لایعقل
دلم در انجمن‌ها و شب شعر است و محفل‌ها
مرنج از وحشت و تنهایی زندان خود هالو
که بدخواه تو وا مانده است از شعر تو در گل‌ها
عثمان مصطفی پور فعال سیاسی کُرد٬ پس از محکومیت ۲۵سال زندان ٬ به ۱۰سال دیگر حبس محکوم شد.
با گذشت نزدیک به ۲۵ سال٬ از محکومیت زندانی سیاسی کُرد عثمان مصطفی پور می گذرد وی در تمام دوران زندان٬ در زندان‌های ایران، تا کنون از تسهیلات مرخصی محروم بوده است.
عثمان مصطفی‌پور در سال ۱۳۷۰ به اتهام همکاری با یکی از احزاب کُرد مخالف نظام در یکی از مناطق مرزی کردستان بازداشت و پس از چندین مرحله محاکمه در دادگاه انقلاب٬ سرانجام به تحمل ۲۵ سال حبس تعزیری محکوم شد، اما در طول تمام این سالها تلاش‌های وی و خانواده اش نسبت به وضعیت پرونده اش در اخذ آزادی مشروط و یا اخذ مرخصی بی‌نتیجه مانده است.
این فعال سیاسی کُرد٬ در طول دوران زندانش، مادر، برادر، خواهر و خواهر زاده‌اش را هم از دست داده، اما هیچگاه مسؤولین قضایی و اطلاعات، به وی اجازه شرکت در مراسم ختم عزیزانش را ندادند آقای مصطفی پور هم اکنون در زندان مرکزی ارومیه محبوس می باشد.
ایا ۲۵سال زندان کافی نیست؟
