رادیو پارس

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، احمد دانشپور مقدم متولد ۱۳۴۹ به همراه همسرش ریحانه حاج ابراهیم دباغ متولد ۱۳۶۰ و پدر و مادرش محسن دانشپور مقدم متولد ۱۳۲۳ و مطهره بهرامی حقیقی متولد ۱۳۳۳ به همراه هادی قائمی از دوستان خانوادگی‌شان در تاریخ هفتم دی‌ماه ۱۳۸۸ دستگیر شدند.

این بازداشت شدگان تا زمان صدور حکم در سلول‌های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین نگهداری و ممنوع الملاقات بودند. کمتر از یک‌ماه و تنها پس از ۵ جلسه بازجویی در تاریخ بیست‌وششم همان ماه در دادگاه بدوی بدون حضور وکیل انتخابی و با وکیل تسخیری توسط قاضی صلواتی محاکمه و همگی به اعدام محکوم شدند.

در اردیبهشت‌ماه سال ۸۹ در دادگاه تجدیدنظر حکم ریحانه حاج ابراهیم دباغ به ۱۵ سال حبس و تبعید به زندان رجایی شهر، مطهره بهرامی به ۱۰ سال حبس و تبعید به رجایی شهر و هادی قائمی به ۱۵ سال حبس و تبعید به زندان گناباد تقلیل یافت. اما حکم احمد و محسن دانش‌پور مقدم تا این تاریخ پس از اعلام حکم اعدام دادگاه بدوی همچنان بلاتکلیف مانده و پرونده به دادگاه تجدید نظر ارسال نشده است.

نزدیکان این خانواده پس از ۴ سال پیگیری متوجه شدند که پرونده آنان در اختیار رئیس قوه قضائیه قرار دارد.

تاکنون تلاش‌های زیادی برای گرفتن وکیل برای این دو دانش‌پور پدر و پسر انجام شده اما هر بار با گفتن این جمله که «حکم اعدام است و احتیاج به وکیل نیست» وکالت نامه رد شده است. بیش از ۱۰ بار وکیل سرشناسی که وکالت ریحانه حاج ابراهیم دباغ و ۲ متهم دیگر پرونده را بر عهده دارد برای آقایان دانش‌پور وکالت نامه فرستادند اما هر بار وکالت نامه برگردانده شد و پس از مراجعه بسیار وکیل به دادگاه، وی تهدید شده در صورت اصرار برای وکالت خودش نیز بازداشت خواهد شد و بدین شکل او را مجبور به کناره گیری از پرونده‌ها کردند.

به دلیل بلاتکلیفی آقایان دانش‌پور امکان استفاده از مرخصی، درخواست اعاده دادرسی و عدم تحمل حبس را ندارند و حتی استفاده از امکاناتی که در قانون برای زندانیان سالخورده در نظر گرفته شده از جمله آزادی زودهنگام شامل حال محسن دانش پور مقدم نشد.

در سال ۸۹ هادی قائمی به زندان گرگان تبعید و سال ۹۴ مجددا به زندان اوین بازگردانده شد و با وجود کهولت سن و بیماری های متعدد و حتی هنگام فوت مادرش درخواست مرخصی داد که هیچگاه با آن موافقت نشد.

مطهره بهرامی در آبانماه ۸۹ و ریحانه حاج ابراهیم دباغ در اردیبهشت ۹۰ به زندان رجایی شهر تبعید و در تاریخ ۱۳ ادیبهشت سال ۹۰ به زندان قرچک منتقل شده و در اواخر اردیبهشت همان‌سال به زندان اوین بازگردانده شدند.

به گفته پزشکان ریحانه عروس این خانواده در اثر استرس و فشارهای بسیار به بیماری التهاب روده ای و IBS و کولیت روده ای مبتلا شده و از سال ۹۰ تا کنون با این بیماری دست به گریبان است. وی به دلیل عدم دسترسی به مواد غذایی رژیمی خاص تنها با استفاده از داروها درد را کنترل می‌کند. هر چند به دلیل عدم معالجه تخصصی این بیماری تنها با تزریق داروهای آرام بخش طبق اظهار نظر پزشکان این بیماری روز به روز مزمن می‌شود.

احمد دانشپور مقدم در سال ۹۱ به بیماری کولیت روده ای IBS مبتلا شد که وی نیز به دلیل عدم برخورداری از رژیم غذایی مناسب و استفاده از داروهای قوی شیمیایی از این بیماری صعب العلاج رنج می برد. این بیماری که شامل موارد عدم تحمل زندان است بارها در پرونده ایشان ذکر شده و حتی به گفته پزشکان ممکن است به سرطان تبدیل شود.

مطهره بهرامی در سال ۹۳ پس از دو الی سه بار مرخصی رفتن به دلیل بیماریهای متعدد مفصلی توقف حکم گرفت و پس از یک سال حکم تبعید به شهر کرج (محل سکونت فعلی اش) به او ابلاغ شد. علیرغم توقف حکم با وجود تمام پیگیری‌های خانواده از دادستانی، هم‌چنان وثیقه های تودیع شده ایشان در بازداشت است.

علیرغم اظهارات اداره اطلاعات و دادستانی مبنی بر مساعدت جهت بازگشت پرونده آقایان دانش‌پور و اعمال ماده ۱۸، تاکنون هیچ‌گونه تغییری در وضعیت پرونده های‌شان صورت نگرفته است.

لازم به ذکر است خانواده دانش‌پور به اتهام سفر به اشرف (مقر سابق مجاهدین خلق در عراق) برای دیدار فرزند و برادر محسن دانشپور آن‌هم برای چند روز در سال ۸۷ و ارتباط با این افراد در عاشورای ۸۸ دستگیر شدند. ریحانه تنها به دلیل ارتباط با این سازمان و هادی قائمی نیز به دلیل اینکه به همراه محسن دانش‌پور سال ۶۰ یک‌سال زندانی بوده‌ است به ظن همکاری با آنان بازداشت شده است.

پدر ریحانه نیز در سال ۶۰ ، ۴ سال بلاتکلیف زندان بوده است. همینطور باید اشاره کرد دو برادر محسن هم سال ۶۰ اعدام شده اند.

گفته می‌شود دستگیری خانوادگی تنها به دلیل رفت و آمد خانوادگی این افراد با هم بوده است.