رادیو پارس_
خبرگزاری بام– حقوق بشر در ایران و در زندان ها و محاکم از جمله مسائل مهمی است که در سطح گسترده توسط نهادهای حقوق بشری مورد توجه قرار گرفته است، این در حالی است که رئیس قوه قضاییه همواره گزارش های دکتر احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران را رد کرده و محاکمات صورت گرفته را عادلانه و بر پایه قوانین اسلامی مندرج می داند.
طی دوران حکومت جمهوری اسلامی ایران مجمع عمومی سازمان ملل تقریبا همه ساله قطعنامه ای در خصوص نقض حقوق بشر توسط حکومت جمهوری اسلامی صادر کرده است. این مجمع ایران را در بسیاری موارد محکوم کرده است. در واقع جمهوری اسلامی ایران به صورت سختگیرانه با زیر پا گذاشتن قوانین حقوق بشر و پیش گرفتن رفتار غیرانسانی تمامی آزادی های مدنی، تجمعات، سخنرانی ها، آزادی مطبوعات، انجمن ها و حقوق اولیه انسانی را زیر پا گذاشته و در مسیر آزادی های مذهبی هم مانع ایجاد کرده و منتقدین، دگراندیشان، روشنفکران و هر اندیشه ی مخالفی را محکوم به زندان می دانند. اما شرایط این افراد در زندان ها چگونه است؟ طی چند روز گذشته با تعداد بسیاری از زندانیان سیاسی،امنیتی، عقیدتی و عادی زندان رجایی شهر در خصوص مشکلات عدیده ای که با آن دست و پنجه نرم می کنند گفت و گو داشتیم که با امید بهبود وضعیت و رسیدگی مسئولین به شکایات آنها موارد ذکر شده را بدون بزرگ نمایی قید می کنیم.
آنچه در زیر می خوانید بخشی از مشکلات زندانیان زندان گوهردشت است که تا کنون هیچ گونه اقدام و رسیدگی توسط مسئولین نسبت به برطرف کردن آن صورت نگرفته است.
۱- عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و نگهداری تعداد زیادی از زندانیان سیاسی، امنیتی و عقیدتی در بندهای عمومی و در میان زندانیان بزهکار و یا زندانیانی که بیماری های صعب العلاج و واگیر دار دارند.
۲- جلوگیری از ملاقات حضوری برای تعدادی از زندانیان و ممنوع الملاقات بودن بسیاری از آنها حتی ملاقات کابینی.
۳- اجبار زندانیان توسط مسئولین به پوشیدن دمپایی در ملاقات های حضوری با خانواده و و نزدیکان.
۴- بازرسی های تحقیر و توهین آمیز زندانیان در راهرو منتهی به سالن ملاقات و بهداری.
۵- بازرسی غیرانسانی و توهین آمیز خانواده زندانیان که بارها مورد اعتراض زندانیان قرار گرفته است.
۶- جلوگیری از تماس تلفنی زندانیان سیاسی،عقیدتی و امنیتی با خانواده هایشان.
۷- جلوگیری از ملاقات با وکیل پرونده.
۸- فروش آهن آلات زندان از جمله وسایل ورزشی و تخت توسط مسئولین که منجر به کف خواب شدن تعدادی از زندانیان در فضای آلوده و کوچک سلول هایشان شده است و این امر موجب تسریع انتقال بیماری شده و مشکلات بسیاری برای آنها ایجاد کرده است.
۹- جلوگیری از ورود کتاب به کتابخانه زندان.
۱۰- پرونده سازی های متعدد برای تعداد زیادی از زندانیان.
۱۱- عدم احتساب مدت زمان بازداشت در انفرادی به عنوان دوران سال های محکومیت و حبس.
۱۲- ضرب و شتم بیرحمانه زندانیان توسط پاسدار بندها و به دستور مسئولین زندان.
۱۳- جلوگیری از ملاقات زندانیان سیاسی با تیم های بازرسی سازمان زندان ها که هر چند مدت یکبار برای دیدار با زندانیان، شنیدن صحبت ها و رسیدگی به مشکلاتشان به زندان ها سر می زنند.
۱۴- تعلیق پرونده تعدادی از زندانیان و عدم به جریان انداختن پرونده هایشان برای مدت های طولانی.
۱۵- دریافت مبالغی از زندانیان به منظور تعویض کارت بانک هایشان در شرایطی که تا تاریخ انقضا کارت ها زمان زیادی باقی است و این امر باید بدون دریافت هزینه صورت گیرد.
۱۶- نصب دستگاه های پارازیت در زندان که هر از گاهی با راه اندازی آنها موجب ایجاد اختلال در سیستم بدنی زندانیان می شود و زندانیان بیمار در آن وضعیت دچار مشکلات بسیاری می شوند.
۱۷- ورود و خرید و فروش مواد مخدر در زندان توسط مسئولین.
۱۸- عدم درمان مناسب و رسیدگی های پزشکی به بیماران؛ عدم در اختیار دادن دارو به زندانیان بیمار؛ جلوگیری از ورود داروهایی که خانواده زندانیان تهیه می کنند.
۱۹- جلوگیری از انتقال زندانیان به بیمارستان خارج از زندان و در بسیاری از موارد حتی زندانیان بیمار را در بهداری زندان هم بستری و نگهداری نکرده و به بهانه اینکه زندانی تمارض می کند وی را به بند عودت می دهند. در مواردی هم که قرار است زندانی به بیمارستان منتقل شود این امر با تاخیر بسیار، ضرب و شتم و توهین به زندانی، دستبند و پابند صورت می گیرد که منجر به وخامت وضعیت زندانی بیمار و در مواردی مرگ تعدادی از زندانیان شده است.
۲۰- جلوگیری از مرخصی و مرخصی های درمانی زندانیان با بهانه های مختلف.
۲۱- یورش های شبانه گارد زندان به سلول ها، ضرب و شتم و توهین به زندانیان و به هم ریختن و لگد مال کردن لوازم زندگی آنها.
۲۲-نبود تهویه، لوازم سرما و گرمایشی در فصول سرد و گرم سال و بستن تمامی روزنه ها با ورق های توری و آلومینیومی که منجر به عدم ورود و خروج هوا به سالن های زندان شده و در تسریع و شیوع بیماری ها هم تاثیر بسیاری دارد.
۲۳- زیر پا گذاشتن قوانین مندرج زندان ها با نگهداری تعدادی از زندانیان در انفرادی هایی که محیطی آلوده و کثیف دارند آن هم بدون کوچکترین امکانات و حقوق اولیه از جمله حق هواخوری، درمان و در اختیار داشتن دارو، ملاقات و تماس تلفنی با خانواده و نزدیکان.
۲۴- ضرب و شتم زندانیان، تهدیدهای مکرر به انتقال آنها به بندهای دیگر، تحریک زندانیان برای ایجاد درگیری و ضرب و جرح های خونین زندانیان منتقل شده.
۲۵- دریافت مبالغی از زندانیان عادی که در زندان به ساخت وسیله های تزئینی و هنری مشغولند و در تمامی مواردی که زندانی قصد رساندن کار هنری خود به خویشانش را دارد مبالغ دیگری هم باید پرداخت کند.
۲۶- قطع آب در بسیاری از روزهای هفته و نبود آب گرم در زندان، قطع گاز و آب از ساعات اولیه صبح تا نزدیک غروب و قفل و زنجیر کردن آشپزخانه اندرزگاه ها در ماه رمضان به منظور روزه اجباری در زندان در حالی که بسیاری از زندانیان بیمار بوده و توان گرفتن روزه را ندارند.
۲۷-قطع کامل جیره های غذایی و گوشت و استفاده از سویاهای دامی در وعده های غذایی، قطع سبزیجات در وعده های غذایی و در واقع وضعیت غذایی زندان بسیار غیربهداشتی و غیر استاندارد است و اکثر زندانیان به اجبار خورد و خوراکشان را با هزینه های شخصی آن هم به صورت محدود و با قیمت های بالا تهیه می کنند و البته اجناس فروشگاه زندان هم بی کیفیت و برندهای ناشناس است و این در حالی است که بیشتر زندانیان توانایی مالی مناسب هم ندارند.
۲۸- ضرب و شتم و تهدید به تسریع اجرای حکم قصاص و اعدام و ترساندن زندانیان عادی تا جایی که جرات هیچ گونه اعتراضی نسبت به شرایط و نقض حقوق خود را ندارند.
۲۹- عدم تقبل هزینه های بیمارستان که منجر به آن می شود که زندانیان خود هزینه های درمانی را پرداخت کنند و اگر توان آن را نداشته باشند، بیمارستان به دلیل بدهی زندان بیماران را پذیرش نمی کند.
۳۰- عدم تفهیم اتهام در زمان بازداشت و حتی بعد از پرونده سازی ها به گونه ای که پرونده سازی صورت می گیرد، حکم صادر می شود و بعد به زندانی اعلام می گردد.
۳۱- فریب زندانیان با بهانه انتقال به بیمارستان، درمان و … و به بنوعی دزدیدن آنها از سلول هایشان و انتقال به بندهای دیگر، انفرادی و یا زندان های دیگر.
این موارد بخشی از مشکلات زندانیان زندان گوهر دشت است و اگر بخواهیم در این موضوع دقیق شویم موارد آنقدر زیاد هستند که قابل شمارش نبوده و البته نباید فراموش کرد که این تنها مشکلات رایج در یکی از زندان های ایران است.
