باور کردنش شاید سخت باشد ولی در فاصله ۵۵ کیلومتری شهر قم که همه آن را به عفاف و حجاب و… می‌شناسند زنان روستا به‌خاطر نبود آب لوله کشی مجبور به استحمام در ورودی اصلی روستا و در کنار مسیر تردد مردم هستند. یکی از زنان این‌روستا می‌گوید: هر هفته یا دو هفته یکبار زنان روستا جمع می‌شوند و با نصب چادری در کنار لوله خروجی چاه در مسیر ورودی روستا، استحمام میکنند…
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از بسیج، کیلومتر ۵۵ اتوبان قم به سمت تهران، کمی قبل‌تر از خروجی علی آباد، بی‌راهه‌ای به چشم می‌خورد، از اینجا دریاچه حوض سلطان نیز پیداست، خروجی خاکی اتوبان با تابلویی به سمت مرکز انتقال نفت چشمه شور مشخص است. در میانه مسیر، حدود سه کیلومتری پایین‌تر روستایی از دور پیداست، اما هنوز خبری از تاسیسات نفتی نیست.
تابلوی روستای چشمه شور حکایت از نام و نشان این روستا دارد. تقریباً روستا در میانه بیابان و کویر محدوده قم و دریاچه حوض سلطان قرار گرفته است. گرمای شدید تابستان پوست انسان را اذیت می‌کند، وارد روستا که می‌شوی چهره خسته و نگران مردم جلب توجه می‌کند، عده‌ای با ظرف‌های بزرگ آب در ورودی روستا در انتظار هستند، این گرمای شدید کویری از صورت سوخته و گرمازده اهالی کاملاً مشخص است، حکایت ظرف‌های آب را که جویا شدم، داستان از این قرار است که اهالی این روستا از آب لوله کشی بی‌بهره‌اند و ماه‌هاست که منابع آب لوله کشی آنها تأمین نمی‌شود و در انتظار تانکرهای سیار آبرسانی هستند تا عطش آنها را برطرف کند.
مردم این روستا را که دیدم یاد شهر خودمان افتادم، شهری که آب شورش را به نوعی همه چشیده‌اند، اما اهالی این روستا حتی آب شور هم برای خوردن ندارند. محمدعلی یکی از اهالی روستا می‌گوید: تانکرهای سیار آب حدوداً هفته‌ای یک بار مخزن مرکزی روستا را پر میکنند و برخی روزها که آنها دیرتر می‌رسند، بعضی از مردم و بچه‌ها از فرط تشنگی هم پیاله سگ‌ها و حیوانات روستا می‌شوند، به‌خاطر همین است که بیماریهای عفونی گریبان قریب به اتفاق اهالی را گرفته است.
یکی دیگر از اهالی روستا جریان را برای ما بازتر کرد و گفت که پس از چند ماهی که فکری برای تأمین پایدار آب روستا نشده، مردم با هزینه شخصی چاهی در حاشیه روستا حفر کرده‌اند و با پمپ آب را به محدوده روستا می‌رسانند و مردم با دبه، آب را به داخل خانه‌ها منتقل کنند که نبود امکانات کافی و حفاظ و سرپوش موجب شده که این چاه به محل گذر و تغذیه سگ‌ها و حیوانات دیگر تبدیل شود، اهالی هم که چاره دیگری برای تأمین آب ندارند به اجبار از همین آب مصرف میکنند. راستی می‌گویند همین آب هم به لطف مسؤولان از آنها دریغ شده!
رضا یکی دیگر از اهالی روستا می‌گوید: پس از انتشار برخی عکس‌های این روستا در رسانه‌ها، نیروهای دولتی اقدام به قطع برق پمپ این چاه کرده و دیگر اجازه برداشت آب از این چاه آلوده را نیز به مردم نمی‌دهند.
حمام زنان یک روستا به سبک اروپا/ اینجا انسان و حیوان هم‌پیاله‌اند/ آقای استاندار پس از چین سری به چشمه شور بزنید
مردم از آمدن ما به این روستا خوشحال شده‌اند، چراکه مسؤولان خبردار شده و آبی گوارا برای آنها فرستاده‌اند، تنها در چند ساعتی که ما در این روستا بودیم دو تانکر سیار آب به روستا آمد تا مخزن مرکزی را برای مردم پر کند. البته آبی که در خانه‌های مردم از روزهای قبل باقی مانده بود بسیار متفاوت از آبی بود که امروز برای آنها آوردند.
اوضاع این روستا بسیار وخیم‌تر از آن است که بتوان تصور کرد؛ از آشامیدن که بگذریم، در خصوص رعایت مسائل بهداشتی نیز مردم روستای چشمه شور با مشکلات و شرایط بسیار حادی روبه‌رو هستند.
باور کردنش شاید سخت باشد ولی در فاصله ۵۵ کیلومتری شهر مقدس قم که همه آن را به عفاف و حجاب و… می‌شناسند زنان روستا به‌خاطر نبود آب لوله کشی مجبور به استحمام در ورودی اصلی روستا و در کنار مسیر تردد مردم هستند. یکی از زنان این‌روستا می‌گوید: هر هفته یا دو هفته یکبار زنان روستا جمع می‌شوند و با نصب چادری در کنار لوله خروجی چاه در مسیر ورودی روستا، استحمام میکنند…
۴۰ خانوار در روستای چشمه شور از توابع بخش مرکزی قم ساکن هستند. البته به گفته اهالی قریب به ۳۰ خانوار به دلیل مشکلات موجود به شهر رفته‌اند. روستایی که در مجاورت تاسیسات محافظت شده نفت و در نزدیکی مرکز هسته‌ای شهید علیمحمدی و چند پادگان نظامی واقع شده است.
در این بین وضعیت خاص صورت پیرزنی از اهالی توجه مرا به خود جلب کرد و تقریباً بینی پیرزن به دو نیم تقسیم شده بود. پیرزن می‌گوید: «آب آلوده و غیربهداشتی او را به این روز انداخته است».
اما این درد پیرزن نبود، او گله از ندیدن فرزندانش داشت که به دلیل نبود آب بهداشتی در روستا به دیدارش نمی‌آیند. البته به نظر می‌رسد مرکز بهداشتی و پزشکی نیز در این روستا وجود ندارد که حداقل درمان دردهای اهالی باشد….
احمد، یکی از اهالی روستا از دردهایش برای رفع ابتدایی‌ترین و مهم‌ترین نیاز مردمش می‌گوید. مردمی که کمرهاشان خم شده از بس که ظرف‌های بزرگ آب را از این طرف روستا به سمت دیگر برده‌اند تا بتوانند نیاز ابتدایی خانواده‌هایشان را برطرف کنند. راستی ما حاضریم چند ساعت در این روستا زندگی کنیم؟ در شهر خودمان که کار به نوشیدن آب‌های معدنی و بسته بندی شده رسیده، اما اینجا آب‌های راکدی که حیوانات از آن تغذیه میکنند نیز مایع حیات هستند.
در حاشیه بازدید از مشکلات و معضلات این روستا تماسی هم با بخشدار بخش مرکزی قم که متولی امور این روستا است برقرار کردیم که به گفته اهالی، پس از دو سال بالاخره بعد از انتشار گزارش مشکل بی‌آبی در روستا به این منطقه آمده است.
علیرضا خزائی با اشاره به مشکلات روستای چشمه شور، عدم صرفه جویی در مصرف آب را یکی از دلایل کمبود آب در این منطقه عنوان کرد و با رد ادعای اهالی روستا در خصوص آبرسانی سیار به صورت هفتگی، گفت: هر روز تانکرهای آبرسانی سیار به ظرفیت ۱۴ هزار لیتر، مخزن موجود در روستا را پر می‌کند و در مواردی هم که مردم با کمبود شدید آب مواجه باشند می‌توانند با مسؤولان مربوطه تماس گرفته تا نسبت به اعزام تانکر آب اقدام کنند.
بخشدار مرکزی قم با بیان اینکه برخی اهالی نسبت به مشکلات روستا فرافکنی میکنند، تصریح کرد: پمپ چاهی که توسط اهالی در حاشیه روستا حفر شده به دلیل برخی مشکلات بهداشتی و خشک بودن منابع توسط نیروهای اداره برق قطع شده و بخشداری در تلاش است تا با حفر چاه استاندارد اقدامات لازم در خصوص آبرسانی به روستا را انجام دهد.
البته بخشدار مرکزی بعد از اطلاع از حضور خبرنگاران در این منطقه خبر از آغاز عملیات احداث چاه تأمین آب مورد نیاز روستا داد که تا دو هفته آینده قرار است به بهره برداری رسیده و مشکلات تأمین آب مردم را برطرف کند.
حال این سؤال وجود دارد که بعد از گذشت ۱۵ ماه از مشکل تأمین آب اهالی چشمه شور و بسیاری از روستاهایی که در کشور با مشکل تأمین آب و به نوعی بی آبی مواجه هستند، چرا مسؤولان باید پس از رسانه‌ای شدن این مورد و ترس از ایجاد جنجال و پخش اینگونه اخبار در فضای مجازی اقدام به رفع مشکلات مردم کنند، مشکلی که حیات بخشی از هموطنانمان را به خطر انداخته است…
راستی آقای استاندار؛ چین خوش گذشت…؟ اگر اشکالی ندارد اگر خستگی سفرتان از تن خارج شده، گوشه چشمی هم به محرومان و اهالی چشمه شور داشته باشید. آب و هوای اینجا از چین خیلی بدتر است اما حداقل مردم انتظار شما را می‌کشند و در اوج محرومیت از شما استقبال خوبی خواهند کرد… آنها این‌قدر سخاوتمندند که با همه مشکلات جز تأمین آب که مایه حیاتشان است انتظار دیگری از شما ندارند. آقای استاندار محرومان را فراموش نکنید…
معترضان اقلیت هزاره در کابل
Reza Amiri
Reza Amiri
