نوشتههای 2016:
بیانیه ده زندانی سیاسی: «نقض حقوق بشر» از دلایل اصلی اعتصاب غذاهای اخیر است
سعید جوکار،
آرش مجدایی،
احمد افضلی،
نصرالله لشنی،
نوید کامران،
امیر امیرقلی،
پیمان میرزایی،
داوود کربلایی،
صبری حسن پور و
کوروش زعیم.
دادگاه سردشت ١٢ شهروند را به حبس محکوم کرد
دونالد ترامپ ۴۵ رئیس جمهور امریکا شد
دونالد ترامپ ۴۵ رئیس جمهور امریکا شد.رئیس جمهوری که ناشناخته هست و باید منتظر آینده جهان بود با این انتخاب مردم آمریکا
تهدید زندانیان سیاسی بند هشت اوین از سوی مسئولین حفاظت اطلاعات
جامعه جهانی بهاییان: پلمب دهها مغازه بهاییان در سراسر ایران
مهدی رجبیان به بیمارستان منتقل شد
عفو بینالملل: عدم ارائه خدمات پزشکی به مریم اکبری منفرد اقدامی تلافیجویانه است
سازمان عفو بینالملل با صدور بیانیهای از اقدام قوه قضاییه ایران در ارائه نکردن خدمات پزشکی به مریم اکبری منفرد ابراز نگرانی کرده، آن را حرکتی تلافیجویانه خوانده و خواستار اقدام عاجل برای پایان دادن به این وضعیت شده است.
بیتوجهی دستگاه قضایی به نیاز پزشکی این زندانی سیاسی در واکنش به دادخواهی رسمی او در مورد اعدام برادر و خواهرش در سال ۶۷ است.
یک مقام دادستانی تهران پیشتر گفته بود که این دادخواهی و شکواییه باعث سختتر شدن شرایط زندانی میشود: «او چه چیزی را میخواهد بداند. آنها که خواهر و برادرش را اعدام کردهاند حالا یا مردهاند یا پیرشدهاند و خواهر و برادرش هم احتمالا در خاوران دفن شدهاند.»
این مقام دادستانی تهران که نام او ذکر نشده، در گفتوگو با خانواده اکبری منفرد طرح چنین شکواییههایی را بینتیجه خوانده و گفته بود که این کار هیچ فایدهای ندارد و تنها میتواند وضعیت این زندانی سیاسی را در زندان سختتر کند و مانع مرخصی یا آزادی او شود.
در بیانیه عفو بینالملل اما آمده است که برنامه درمانی مریم اکبری منفرد که به ۱۵ سال حبس محکوم است لغو شده، چرا که او با شکایت خود بیش از حد بیپروایی نشان داده و به این ترتیب باید تنبیه شود.
این زندانی سیاسی مشکل تیروئید دارد.
سازمان عفو بینالملل اما پیش از این با انتشار گزارش مفصلی درباره وضعیت بهداشت و درمان زندانیان در ایران، از ارائه نشدن خدمات پزشکی لازم به زندانیان بیمار انتقاد کرده و رسیدگی فوری به این موضوع را خواستار شده بود. این گزارش ۴۶ صفحهای که با عنوان «گروگان گرفتن سلامتی: منع بیرحمانه مراقبتهای پزشکی در زندانهای ایران» منتشر شده بود: دادستانی تهران در واکنش به شکواییه مریم اکبری منفرد: شرایط زندانی سختتر میشود
بر اساس این گزارش بسیاری از موارد عدم دسترسی زندانی به خدمات پزشکی، ظلمی آشکار است که هدف از آن ارعاب، مجازات یا تحقیر کردن زندانی سیاسیست. در مواردی هم از دسترسی زندانی بیمار به خدمات درمانی به عنوان ابزاری برای گرفتن اعتراف یا ابراز توبه و پشیمانی استفاده میشود.
مریم اکبری منفرد در دی ماه سال ۸۸ و پس از حوادث عاشورای سال ۸۸ بازداشت و در خرداد سال ۸۹ در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام این زندانی سیاسی محاربه از طریق عضویت در سازمان مجاهدین خلق ایران است. این اتهام بارها از طرف او رد شده است.
او پیشتر در نامهای به احمد شهید، گزارشگر ویژه وقت سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، از قول قاضی ابوالقاسم صلواتی نوشته بود که خطاب به او گفته است: «تو جور خواهر و برادرهایت را میکشی.»
این زندانی سیاسی، ۲۴ مهر ماه ۹۵ شکواییهای را تنظیم کرده و به مقامهای زندان تحویل داده است که در آن خواهان تحقیق درباره جزییات اعدام خواهر و برادر خود، رقیه اکبری منفرد و عبدالرضا اکبری منفرد در سال ۱۳۶۷، از جمله مشخص شدن مسئولان آن شده است. او همچنین با توجه به اینکه نشانی محل دفن آنها هیچگاه به خانواده اعلام نشده است، خواستار روشن شدن چگونگی اعدام و محل دفن آنها نیز شده است. این شکایت رسمی در دادسرای تهران به ثبت رسیده است.
در بخشی از این شکواییه آمده است: «برادر کوچکترم عبدالرضا اکبری منفرد در سن ۱۷ سالگی در سال ۵۹ به دلیل اینکه نشریه مجاهد پخش میکرد دستگیر و به سه سال حبس محکوم شده بود اما با وجود اینکه سالها بود مدت حبس خود را گذرانده بود مقامهای قضایی از آزادی او خودداری کرده بودند و در سال ۶۷ اعدام شد. در مراسم شب هفت برادر دیگرم علیرضا اکبری منفرد که در ۲۸ شهریور سال ۶۰ به اتهام هواداری از مجاهدین اعدام شده بود، ماموران امنیتی به برگزارکنندگان مراسم حمله کردند و حضار از جمله مادر و خواهرم رقیه اکبری منفرد را نیز دستگیر کردند. خواهر اینجانب که مادر یک دختر خردسال بود به هشت سال زندان محکوم شد و در سال ۶۷ در حالی که فقط یک سال تا پایان اتمام مدت محکومیتش باقی مانده بود، اعدام شد.»
اکبری منفرد همچنین در نامهای سرگشاده خانوادههای قربانیان اعدامهای دهه ۶۰ را فراخوانده تا علیه کسانی که بستگانشان را کشتهاند، دادخواهی کنند.
هفته مبارزه با خشونت علیه زنان زندانی سیاسی
از سال ۱۹۸۱، ۲۵ نوامبر هر سال (برابر با چهارم یا پنجم آذر ماه) به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان برگزیده شده است. این روز برای یادآوری اراده عمومی و همگانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان انتخاب شده است.
مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۹۹ میلادی روز ۲۵ نوامبر را بعنوان روز جهانی “ منع خشونت علیه زنان” تعیین کرد و از دولت ها، سازمان های بین المللی و نهادهای غیر دولتی (NGO ) خواست تا در این روز با ترتیب دادن برنامه هایی به رشد آگاهی زنان در این زمینه و مبارزه با خشونت علیه زنان کمک کنند.
این تاریخ به دلیل قتل وحشیانه سه خواهر میرابال؛ از فعالان سیاسی اهل جمهوری دومینیکن انتخاب شده است.0خواهران میرابال چهار خواهر در جمهوری دومینیکن بودند که سه نفر از آنها در زمان مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو توسط عوامل او به قتل رسیدند.
انواع خشونت:
خشونت جنسی ، خشونت جنسی غیر تماسی ، خشونت کلامی، تجاوز،خشونت در مورد جهیزیه ، تن فروشی اجباری ، بارداری اجباری ، ختنه دختران ، خرید و فروش زنان و دختران ، خشونت علیه زنان کارمند و مستخدمین زن ، خشونت های ناشی از جنگ ، خشونت در زندان، تجاوزهای سیستماتیک ، خشونت نگاهی و رفتاری ، خشونت سیاسی و ….از انواع خشونتی ست که بر زنان اعمال می شود.
خشونت علیه زنان در ایران:
در کشور ما ایران؛ بدلیل تفکر عقب مانده مرد سالاری که از جانب نظام ولایت فقیه ترویج می شود؛ خشونت علیه زنان در حاکمیت کنونی؛ نهادینه شده است. این خشونت؛ آزار و تحقیر زنان در ایران بصورت آشکار و پنهان در همه عرصه های زندگی خصوصی و اجتماعی زنان صورت می گیرد. از دخالتهای روشن در مورد حجاب و نحوه پوشش زنان؛ تا دستگیری زنان به بهانه های مختلف این خشونت را میتوان دید. به همین دلیل است که خشونت سیستماتیک علیه زنان توسط نهادهایی مانند بسیج؛ نیروی انتظامی؛ لباس شخصی ها و … براحتی در سطح شهرها و یا در محیط های کار و تحصیل صورت می گیرد. این قبیل خشونت ها توسط نظام حاکم؛ علاوه بر اینکه پشتیبانی می شود؛ قانونی هم برای مجازات در این پهنه وجود ندارد.
پهنه دیگر خشونت علیه زنان را بایستی در زندانها جستجو کرد. جایی که زنان دور از دسترس خانواده و وکیل؛ زیر شدیدترین خشونتهای روحی- روانی و جسمی قرار دارند.
همه ما می دانیم که زنان زندانی درسخت ترین شرایط در زندانهای ایران هم از نظر حقوقی و قانونی و هم از منظر حقوق اولیه انسانی؛ محبوس هستند. این زنان هر روز در معرض توهین و اذیت و آزار قرار می گیرند.
نمونه هایی همچون زینب جلالیان که بدلیل محرومیت از رسیدگی های پزشکی؛ در آستانه از دست دادن بینایی خود هست؛ از جمله این موارد است.
بسیاری از زنان زندانی دارای فرزند هستند و بی سرپرست بودن فرزندانشان؛ موجب فشار چند برابر بر روح و روان آنها است.
کانون نه به زندان – نه به اعدام؛ از عموم فعالان سیاسی؛ حقوق بشری و مدنی و همچنین کنشگران حقوق زنان میخواهد که به مناسبت روز جهانی منع خشونت علیه زنان؛ یک هفته بصورت هر چه گسترده تر و فعالانه تر برای حقوق زنان زندانی دست به فعالتی بزنند.
از شما میخواهیم از روز ۲۹ آبان تا پنجم آذر ماه؛ در این فعالیت حقوق بشری برای زندانیان زن با ما همراه شوید.
در این هفته میتوان اقداماتی از قبیل؛
انتشار و اطلاع رسانی هر چه گسترده تر از وضعیت زنان زندانی در زندانهای سراسر کشور؛
انتشار گزارشهایی از وضعیت خانواده و فرزندان زنان زندانی؛
دیدار والدین و فرزندان و خانواده های زنان زندانی سیاسی و دلجویی از آنها؛
انتشار دلنوشته هایی درباره زندگی زنان زندانی؛
تشکیل جلسات کوچک و بزرگ در حمایت از زنان زندانی و حقوق آنان؛
نوشتن شعر و مقاله و یا کشیدن نقاشی در این بارهانجام داد.
از عموم مخاطبین دعوت می کنیم این هفته را به زنان زندانی محروم از حقوق اولیه شهروندی در کشورمان ایران اختصاص بدهند.
تا به این ترتیب بتوانیم توجه افکار عمومی کشورمان را به حقوق این عزیزان بطور خاص جلب کنیم.
ما از هر ایده شما برای پیشرفت این کار استقبال می کنیم.
بیایید با کمک هم برای یاری رساندن به زنانی که صدایشان به جایی نمی رسد؛ گام برداریم.
نه به زندان – نه به اعدام
۱۸ آبان ۱۳۹۵ برابر با ۸ نوامبر۲۰۱۶