حدود دو سال قبل، حسین رضازاده نماینده مردم کازرون در مجلس و عضو کمیسیون حقوقی و قضایی مجلس طرح تقسیمات کشوری جدیدی را ارائه داد که بر مبنای آن دو بخش از بخش‌های شش‌گانه شهرستان کازرون جدا و به یک بخش تبدیل می‌شوند. به دنبال ارائه این طرح و زمزمه‌های نهایی شدن آن، از چندین ماه قل اعتراضات مردم این شهرستان به این طرح آغاز شد. اعتراض مسالمت آمیز مردم کازرون نهایتا شب گذشته با دخالت نیروهای انتظامی به خشونت کشیده شد. طی این درگیری تعدادی کشته، زخمی و بازداشت شده اند. جو شهر کماکان ملتهب گزارش می شود.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، دیروز چهارشنبه مورخ ۲۶ اردیبهشت‌ماه در ادامه تجمعات اعتراضی مردم شهرستان کازرون در اعتراض به طرح جدید تقسیمات کشوری که از مردادماه ۹۶ آغاز شده است، تعدادی از معترضان بازداشت شدند. ساعاتی پس از این بازداشت و با تاریک شدن هوا گروهی از مردم مقابل کلانتری در میدان شهدای این شهر خواهان آزادی بازداشت شدگان شدند.

این تجمع با حمله نیروهای انتظامی و لباس شخصی به خشونت کشیده شد. نیروهای انتظامی برای متفرق کردن معترضان از گاز اشک‌آور استفاده کردند.

تنی از شهروندان که در اعتراضات شب گذشته کازرون حاضر بودند در گفتگو با هرانا تاکید کردند، نیروهای انتظامی برای متفرق کردن معترضان به تیراندازی مبادرت کردند با اینحال مشخص نیست این نیروها از چه نوع سلاح یا گلوله هایی استفاده کردند و همینطور چه تعدادی از مجروحان یا جان باختگان حاصل تیراندازی بوده است.

به گفته شاهدان، تعدادی خودرو در حین اعتراضات به آتش کشیده شد و شیشه های تعدادی از بانک های شهر نیز شکسته شد. مقامات دولتی ایران معترضان را عامل این اقدامات معرفی کرده اند.

اسماعیل تبادر استاندار فارس در گفت و گویی که با خبرگزاری ایسنا داشت تجمع اخیر در کازرون را غیرقانونی اعلام کرده و با تایید کشته شدن یک تن در این تجمع‌ها مدعی شد که درگیری‌های پراکنده‌ای همچنان وجود دارد اما شرایط تحت کنترل است.
در حالی مقامات دولتی تعداد کشته شدگان را یک تن اعلام کردند که منابع غیررسمی و محلی بعضا آماری از ۶ کشته منتشر کرده اند. هرانا کماکان قادر به تایید آمارهای مورد اشاره نیست و به تحقیق میدانی ادامه می دهد.
از سوی دیگر مسئولان استانی تعداد زخمی شدگان را ۶ تن اعلام کرده اند اما در نقطه مقابل منابع محلی تعداد زخمی شدگان که راهی بیمارستانهای کازرون و شیراز شده اند را حداقل ۶۰ تن اعلام کرده اند.

همچنین گزارش شده است دهها تن از معترضان طی ۲۴ ساعت گذشته توسط نیروهای انتظامی و امنیتی بازداشت شده اند.
تنی از شهروندان کازرونی در گفتگو با هرانا تاکید کردند “امروز پنج‌شنبه، کلیه مغازه‌ها و بانک‌ها در کازرون تعطیل و فضای شهر به شدت امنیتی بوده و تمامی خطوط موبایل و اینترنت شهر قطع شده است.”

مرکز اطلاع‌رسانی وزارت کشور در رابطه با این اعتراضات اطلاعیه‌ای صادر کرد که در بخشی از آن آمده است: “در این خصوص وزارت کشور با دریافت نظرات و پیشنهادات مردمی و بررسی موضوع از نزدیک در قالب اعزام کارشناسان در چندین نوبت و همچنین حضور مدیرکل دفتر تقسیمات کشوری در منطقه، در تلاش بوده تا نگرانی‌های مردم شریف کازرون را لحاظ نماید و به همین منظور با تقاضای صاحب‌نظران منطقه و به منظور بررسی دقیق و لحاظ پیشنهادهای مردمی و رفع کاستی‌های موجود، طرح پیشنهادی تا تأمین خواسته‌های کارشناسی و منطقی مردم منطقه در دفتر تقسیمات کشوری متوقف شده است”.

پیشتر در پایان فروردین ماه معترضان در کازرون با حضور در نماز جمعه شعارهایی نظیر “دشمن ما همین جاست، دروغ می‌گن آمریکاست” سر داده، امام جمعه را “بی‌عرضه” خوانده و خواهان استعفای او و حضور استاندار و وزیر کشور در کازرون و ارائه توضیح از طرف آنان شدند.

در حالی معترضان شعارهایی نیز در طی اعتراضات خود علیه امام جمعه این شهر سر داده بودند، این مسئول شهری مدعی شد: “در یکی دو روز گذشته جریانات ضدانقلاب و گروهک‌ها از این قضیه سوء استفاده می‌کنند و می‌خواهند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند”.
محمد خرسند، امام جمعه کازرون در خطبه‌های سه هفته پیش نماز جمعه این شهرستان با ارائه گزارشی از سفر یک هفته‌ای خود به تهران و دیدار با مسؤولان کشور گفته بود دیگر هیچ تجمعی نباید در کازرون شکل بگیرد و مدعی شد که مسوولان قول پیگیری دغدغه‌ها را داده و بحث تشکیل شهرستان جدید هم متوقف شده است.

پیش از این نیز در اواخر فروردین ماه سال جاری، بهرام پارسایی، عضو هیئت رئیسه فراکسیون امید مجلس و نماینده شیراز در مجلس شورای اسلامی در گفت و گو با خبرگزاری ایلنا ریشه و علت اصلی اعتراض مردم کازرون را “مسائل معیشتی و اقتصادی” دانسته و گفته بود: “عامل اصلی این ناآرامی‌ها همان اعتراضاتی است که به طور کلی در بخش‌های دیگر جامعه هم می‌بینیم و شاهدیم که مردم نسبت به وضعیت معیشتی و اقتصادی و همچنین اوضاع اشتغال اعتراض دارند و به نظر می‌رسد مردم سعی می‌کنند با اتکا به این بهانه‌ها صدای خود را به گوش مسئولان برسانند”.

معترضان این تجمعات، طرح جداسازی را موجب از بین رفتن هویت شهر خود می‌دانند و می‌گویند حسین رضازاده، نماینده کازرون در مجلس از دو سال قبل تاکنون طرح تقسیم شهر را دنبال می‌کند.

گفتنی است این طرح توسط هیئت دولت به تصویب رسیده، هر چند معاون اول رئیس جمهوری، اسحاق جهانگیری، گفته است که دولت از این طرح صرف نظر کرده است.

هرانا پیشتر در گزارشی از به خشونت کشیده شدن این اعتراضات شبانه خبر داده بود.
Facebook
Twitter
Google+

– مرتضی آریا نژاد عکاس و فعال محیط زیست هرمزگانی که در اواخر بهمن ماه سال گذشته در ارتباط با پرونده فعالان محیط زیست بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود، با تودیع وثیقه آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، مرتضی آریا نژاد عکاس و فعال محیط زیست هرمزگانی در بهمن ماه ۱۳۹۶ همراه با تعداد دیگری از فعالان محیط زیست بازداشت و پس از آن به زندان اوین منتقل شده بود.

این فعال محیط زیست و عکاس پس از حدود ۴ ماه بازداشت سرانجام در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷ با تودیع قرار وثیقه تا زمان پایان دادرسی از زندان اوین آزاد شد.

آقای آریا نژاد که در زمینه‌ی تصویربرداری از گونه‌های جانوری در منطقه‌ی شرق هرمزگان فعالیت داشت به خاطر اینکه برای نخستین بار موفق شده بود تصویری از پلنگ در کوه‌های اطراف میناب ثبت کند به شهرت رسید.
لازم به یادآوری است از اواخر بهمن و اوایل اسفند ۹۶ تعداد دیگری از فعالان محیط زیست عمدتا در تهران و هرمزگان نیز بازداشت شدند که کماکان تعداد زیادی از آنان در بازداشت به سر می‌برند.

مرتضی آریانژاد، هومن جوکار، امیرحسین خالقی، سام رجبی، طاهر قدیریان، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، مراد طاهباز، کاووس سیدامامی، حسن راغ، عارف زارع، حسن زارع، عبدالرضا کوهپایه و علیرضا فرهادزاده ۱۴ تن از کارشناسان حیات وحش و فعالان محیط زیست ایران هستند که در ماه‌های پایانی سال گذشته به اتهام مرتبط بودن با یک پرونده جاسوسی بازداشت شده بودند.
دو هفته بعد از بازداشت به خانواده کاووس سیدامامی اطلاع داده شد که او در زندان جان باخته است.

در همین زمینه بیش از ۲۰۰۰ نفر از دانشگاهیان و فعالان مدنی نیز با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به حسن روحانی، خواستار ابهام زدایی درباره مرگ کاووس سیدامامی در زندان شده بودند.

سخنگوی قوه قضاییه و دادستان تهران پیش‌تر اعلام کردند که اتهامات بازداشت شدگان مرتبط با جاسوسی است.

جمعی از استادان، پیشکسوتان، نمایندگان انجمن‌ها و فعالان محیط زیست پیش از این با انتشار نامه‌ای سرگشاده به حسن روحانی، ضمن انتقاد از وضعیت ۱۳ فعال محیط زیستی بازداشت شده، خواستار تسریع در روند دادرسی آنان شدند.

– امیرحسین میراسماعیلی، خبرنگار روزنامه جهان صنعت با تودیع قرار وثیقه تا زمان پایان دادرسی از زندان اوین آزاد شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امیرحسین میراسماعیلی، خبرنگار روزنامه جهان صنعت که در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷ به دادسرای فرهنگ و رسانه احضار و فردای آن روز بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود، دیروز پنج‌شنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ پس از ۲۴ روز بازداشت با تودیع قرار وثیقه تا زمان پایان دادرسی از زندان اوین آزاد شد.

امیرحسین میراسماعیلی، خبرنگار روزنامه جهان صنعت در پی انتشار توییتی که برخی آن را “توهین به مقدسات” دانسته بودند، به دادسرای فرهنگ و رسانه احضار و سپس بازداشت شده بود.

میراسماعیلی چند روز قبل از بازداشت توییت کرده بود که «امام رضا» به «آب انگور و چیپس و ماست» علاقه داشته و همین توییت با خشم گروهی از نیرو‌های حزب‌الله در شبکه‌های اجتماعی مواجه شد.

نیرو‌های حزب‌الله در توییت‌های خود مدعی شدند که این خبرنگار به امام هشتم شیعیان «اهانت» کرده و باید با وی برخورد شود.

برخی دیگر از این این افراد تا جایی پیش رفتند که مدعی شکایت از این روزنامه‌نگار به قوه قضائیه شدند.

امیرحسین میراسماعیلی

میر‌اسماعیلی هم توضیح داد که «همچنان می‌گویم به هیچ وجه توهینی به امام رضا نکردم، من مسلمان و شیعه هستم و فقط می‌خواستم از علم‌الهدی انتقاد کنم و اگه کسی رنجیده شد عذرخواهی می‌کنم.»

وی ادامه گفته بود: «دوستانی که ادعا می‌کنند مسلمان هستند چرا تهدید به اسیدپاشی و قتل می‌کنند؟ بر فرض گناهکار بودن من، دین ما گفته این‌طور برخورد کنید؟»

در پی بالا گرفتن حملات٬ اهانت‌‌ها و فحاشی گروهی از نیرو‌های حزب‌الله به این روزنامه‌نگار٬ دادستان تهران هم روز دوشنبه (سوم اردیبهشت) اعلام کرد میراسماعیلی تحت تعقیب قضایی قرار گرفته است.

دادستانی تهران اتهام این روزنامه‌نگار را «توهین به یکی از ائمه اطهار» در توییتر اعلام کرده است.

دادستان کل کشور نیز در این زمینه با اشاره به بازداشت خبرنگاری که به گفته‌ی وی به امام هشتم شیعیان هتاکی کرده بود گفت “آیا می‌شود در مملکت امام زمان و در کشور امام رضا یک فرد نانجیب آن حرف‌های نامربوط و زشت را به حریم ولایت بزند و کسی کار به کارش نداشته باشد. من به دادستان تهران گفتم که این جریان را فقط در اختیار دادسرای فرهنگ و رسانه نگذارد و آن را از بعد امنیتی هم پیگیری کند”.

آقای میراسماعیلی پیش‌تر در تاریخ ۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ با انتشار توییتی خبر از بازداشت خود داده بود.
Facebook
Twitter
Google+

«برای چیدن گیاهان بهاری به بالای تپه رفته بود که ناگهان صدای مهیبی آمد و پسرم مجروح شد». این را پدر شایان می‌گوید “پسر ۱۱‌ساله‌ای که جمعه گذشته پس از انفجار مین‌های به‌جامانده از زمان جنگ، در نزدیکی شهر سنندج دو دست و یک چشمش را از دست داد. منطقه‌ای که سال‌ها پیش پایان عملیات پاکسازی در آن جشن گرفته شده بود اما همچنان قربانی می‌گیرد”.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از شرق، پدر شایان در‌حالی‌که لرزش صدایش از پشت تلفن به‌خوبی حس می‌شد،می‌گوید: «برای تفریح به مریوان رفته و در راه برگشت به سنندج بودیم که این اتفاق افتاد. ساعت حدود پنج، شش عصر بود و یک ساعت مانده بود به سنندج برسیم که بچه‌ها گرسنه بودند و از من خواستند ماشین را کنار جاده نگه‌ دارم تا عصرانه بخوریم. تازه باران تمام شده بود و هوا خیلی خوب بود. برای همین وسط سبزه‌زار‌ها رفتیم و همانجا عصرانه را خوردیم. بعد از اینکه کمی آنجا استراحت کردیم، بچه‌ها به بالای تپه رفتند تا گل و قارچ بچینند. ناگهان صدای مهیبی آمد؛ به بالای تپه نگاه کردم، دیدم شایان با دست و صورت خونی ۲۰ متر به طرف پایین آمد و در میان راه افتاد.

مادرش با داد و فریاد سعی داشت از تپه بالا برود، پاهای من سست شده بود و توان راه‌رفتن نداشتم. تا نصف تپه را بالا رفتم اما نتوانستم خودم را به شایان برسانم. مرد کشاورزی که آن‌ نزدیکی‌ها بود، وقتی متوجه انفجار شد، خودش را به شایان رساند و او را به پایین تپه‌ها آورد.

چند دقیقه بعد آمبولانس آمد و شایان را به بیمارستان سنندج انتقال دادند». چند ثانیه سکوت می‌کند؛ از آن طرف خط صدا از داخل بیمارستان سنندج می‌آید که یکی را پیج می‌کنند. صدای پدر شایان از ته‌ گلویش بیرون می‌آید و می‌گوید: «شما اگر خبرش را در روزنامه‌ها کار کنین، مشکلی برای پسرم پیش نمی‌آید؟ لطفا چیزی ننویسید که کسی ناراحت شود و کار پسرم به مشکل بربخورد». از صحبت‌‌کردن با رسانه‌ها می‌ترسد.

بعد از کمی گفت‌وگو راضی می‌شود صحبتش را با من ادامه دهد و می‌گوید: «وقتی آمبولانس آمد، شایان هوشیار بود و با ما صحبت می‌کرد. پزشک گفت که نباید خوابش ببرد، برای همین آن ۵۰ دقیقه تا وقتی که به بیمارستان کوثر سنندج رسیدیم، با او صحبت می‌کردم و مدام صدایش می‌زدم و می‌گفتم شایان‌جان نخواب پسرم؛ ولی پسرم درد داشت و ناله می‌کرد و می‌گفت دستم درد می‌کند».

اینها را که می‌گوید، گریه‌اش می‌گیرد و گوشم از صدای گریه‌اش پر می‌شود. بعد از اینکه کمی آرام می‌شود، ادامه می‌دهد: «وقتی در آی‌سی‌یو به ملاقاتش رفتم، از من خواست گریه نکنم و ناراحت نباشم؛ اما چطور می‌توان آرام بود؟ پسر ۱۱ساله‌ام در این سن معلول شد. دو دستش را از مچ قطع کردند و یکی از چشم‌‌هایش تخلیه شده. هرچند وقتی به دیدنش می‌روم، سعی می‌کنم به او روحیه بدهم اما چه فایده‌ای دارد؟ مگر می‌توانم دوباره دست‌هایش را برگردانم؟»

نفس عمیقی می‌کشد و ادامه می‌دهد: «فردای آن روز به ما گفتند منطقه‌ای که شما به آنجا رفته بودید، یک پایگاه متروکه بوده است و گروه پاکسازی دو مین عمل‌نشده دیگر در آنجا پیدا و خنثی کردند. اما آنجا نه سیم خارداری بود و نه تابلویی که متوجه شویم احتمال خطر مین در آن منطقه وجود دارد. تازه بعد از اینکه این بلا به سر پسرم آمد، متوجه شدیم آنجا محل خطرناکی است. منطقه‌ای سرسبز و خوش‌آب و هوا که صد کیلومتر با مرز فاصله دارد و نزدیک مناطق مسکونی است». پدر شایان که کارگر ساختمان است در ادامه می‌گوید: «از مسئولان خواهش می‌کنم به دادمان برسند. البته خوشبختانه بیمارستان با ما همکاری کرد و خیلی به پسرم رسیدگی کردند».

انفجار در مناطق پاکسازی‌شده

حدود ٣٠ سال از پایان جنگ هشت‌ساله عراق با ایران می‌گذرد؛ اما بقایای آن جنگ خونبار هنوز هم کشته و مجروح می‌دهد و شایان ۱۱ساله تنها یکی از ١٠ هزارنفری است که در سال‌های پس از جنگ قربانی مین شده‌اند. دراین‌باره بهنام صادقی، فعال مین‌زدایی که سال‌هاست در استان‌های مرزی مشغول به کار در همین زمینه است، به «شرق» می‌گوید: «نزدیک به چهارمیلیون‌و ٢٠٠ هزار هکتار زمین آلوده به مین در پنج استان آذربایجان‌غربی، کرمانشاه، کردستان، ایلام و خوزستان داریم که به تفکیک ایلام یک‌میلیون‌و ٧٠٠ هزار هکتار، خوزستان یک‌میلیون‌و ۵٠٠ هزار هکتار، کرمانشاه ٧٠٠ هزار هکتار، کردستان ١۵٠ هزار هکتار و آذربایجان نیز ١۵٠ هزار هکتار زمین آلوده به مین دارد».

او در ادامه با بیان اینکه براساس اعلام مرکز مین‌زدایی کشور از زمان اتمام جنگ ایران و عراق حدود ١٠ هزار نفر بر اثر مین‌های به‌جامانده از زمان جنگ کشته و زخمی شده‌‌اند، می‌گوید «سال ۸۸ پاکسازی استان کردستان و آذربایجان غربی اعلام شده بود؛ اما حوادثی که بعد از آن اتفاق افتاد، نشان می‌دهد این مناطق همچنان به طور کامل پاکسازی نشده‌اند؛ به‌همین‌خاطر از سال ۹۰ مجددا گروه‌های پاکسازی را در قالب چند تیم به استان کردستان اعزام کردند و ما عملا می‌بینیم این حوادث در مناطقی رخ می‌دهد که قبلا پا‌ک‌سازی شده‌‌اند؛ مثل اتفاقی که چند روز پیش در ۴۵‌کیلومتری جاده مریوان به سنندج رخ داد. اگر روی نقشه نگاه کنید، می‌بینید محل انفجار کنار جاده است و احتمالا مین به‌جامانده در این مناطق به مرور زمان بر اثر باد، باران، فرسایش خاک و جابه‌جایی توسط افراد از ارتفاع به سمت جاده جابه‌جا شده است».

از او درباره علت وجود این مین‌‌ها در مناطق پاک‌سازی‌شده و تجربه دیگر کشور‌ها در این زمینه می‌پرسم؛ صادقی در پاسخ می‌گوید «جغرافیای استان کردستان و آذربایجان غربی با اقلیم کردستان عراق یکسان است؛ هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر آب و هوایی؛ اما در اقلیم کردستان کمتر شاهد چنین اتفاقاتی هستیم. به‌این‌دلیل که در آنجا از مین‌روب‌ها می‌خواهند تا دامنه ارتفاعات را نیز پاکسازی کنند و فقط منطقه محدوده مین‌های سابق را در نظر نمی‌گیرند و دامنه‌هایی را که احتمال می‌رود مین تا آنجا جابه‌جا شده باشد، نیز در قرارداد ذکر می‌کنند و تحت پاک‌سازی قرار می‌دهند. قاعدتا این عمل هم به زمان و هم هزینه بیشتری نیاز دارد؛ اما احتمال اینکه‌ مینی در منطقه باقی بماند، به حداقل می‌رسد؛ اما در کشور ما برای پاکسازی فقط میدان مین در نظر گرفته می‌شود. این در حالی است که امکان جابه‌جایی مین بر اثر عوامل مختلف وجود دارد. ای‌ کاش دولت هزینه‌های بیشتری در اختیار مرکز مین‌زدایی قرار بدهد تا بتوانند تا پایین‌ترین دامنه‌ها را نیز پاک‌سازی کنند و شاهد این‌گونه اتفاقات نباشیم.

انفجارهای بی‌پایان

اخبار مربوط به قربانیان و حادثه‌دیدگان ناشی از انفجار مین، در حالی منتشر می‌شود که پیش‌از‌این برای برخی استان‌ها پایان عملیات پاکسازی جشن گرفته شد. به‌عنوان مثال کرمانشاه، نخستین استانی بود که بهمن ٩١ پایان عملیات پاکسازی در آن جشن گرفته شد. این در حالی است که بنا بر آخرین گزارشی که از قربانیان مین در سال ٩۵ در سایت «مین و زندگی» منتشر شده، از مجموع ۵۵ کشته و مجروح انفجار مین و مهمات بازمانده از دوران جنگ، پنج نفر (دو کشته و سه مجروح) ساکن استان کرمانشاه بوده‌اند. استان‌های ایلام، کردستان و خوزستان هم وضعی مشابه کرمانشاه دارند.

جشن پاکسازی ایلام، پایان سال ٩١ و جشن پاکسازی کردستان، پایان سال ٩٠ و جشن پاکسازی خوزستان، سال ٩۴ برگزار شد؛ اما جمعه، ۲۱ اردیبهشت ١٣٩۷، خبری جدید در رسانه‌ها منتشر شد؛ خبری به این شرح: «در پی انفجار مین به‌جا‌مانده از دوران جنگ در منطقه پیچون «روستایی از توابع بخش کلاترزان شهرستان سنندج یک کودک ۱۱ساله از ناحیه دو دست قطع عضو شد و یکی از چشم‌های او نیز تخلیه شد و گوش و بدن کودک نیز به‌شدت زخمی شده است».

در حدود ۴۲۰۰۰ کیلومتر مربع از اراضی ایران آلوده به مین‌های به‌جا مانده و عمل‌نکرده جنگ ایران و عراق است که نظامیان عراقی در زمان اشغال این مناطق در زمین تعبیه کرده‌اند.

دولت ایران نیز همچنان به تولید، استفاده و صادرات مین‌های ضدنفر ادامه می‌دهد و معتقد است استفاده از این مین‌ها تنها راه مؤثر برای تأمین امنیت مرزهای طولانی این کشور است.

بر همین اساس بخش‌هایی از مرزهای ایران با افغانستان، پاکستان و عراق مین‌گذاری شده‌است؛ در جریان درگیری‌های دهه ۱۳۶۰ در کردستان هم بسیاری از اراضی این منطقه مین‌گذاری شدند.
Facebook
Twitter
Google+

علیرضا سپاهی لائین، نویسنده و روزنامه نگار خراسانی به اتهام “توهین به مقامات و مامورین” در شعبه اول دادگاه کیفری ۲ کلات به ۷۴ ضربه شلاق تعزیری محکوم شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، علیرضا سپاهی لائین فرزند گل محمد، نویسنده و روزنامه نگار خراسانی در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ پس از مراجعه به دادگاه به دنبال دادرسی پرونده پیشین خود توسط شعبه اول دادگاه کیفری ۲ کلات به “توهین به مقامات و مامورین” متهم و به تحمل ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است.

این روزنامه نگار پیشتر در پی انتشار یادداشتی مرتبط با جهل عمومی تحت عنوان «جهل، تواناتر از سیل» از سوی دادسرا به اتهام «نشر اکاذیب و تشویش اذهان عمومی» احضار شده بود، بعد از عدم حضور به دستور قاضی نظری، بازداشت و راهی زندان وکیل‌آباد شد و در تاریخ ۱۸ آذرماه سال گذشته تا زمان برگزاری دادگاه با تودیع وثیقه آزاد شد.
یک منبع نزدیک به علیرضا سپاهی در رابطه با صدور حکم شلاق برای وی به گزارشگر هرانا گفت: “دادگاه کلات شعبه ویژه مطبوعات نداشته و قضات این دادگاه تجربه و شناخت لازم در این حوزه را ندارند. قاضی «ن» که وی را احضار کرده بود بدون خواندن متن نوشته شده به یک پرسش کلی درباره آن اکتفا کرد. وقتی که قاضی، متخصص مطبوعات و ادبیات نباشد، حتی خواندن متن ادبی هم برایش دشوار است. چه بسا که قاضی “ن” محترم، قادر به روخوانی صحیح شعر مولوی هم نباشد. در حالی که همین شعر، محور متنی است که موجب محاکمه شدن آقای سپاهی شد.

احضاریه آقای سپاهی به لائین، روستای زادگاه ایشان ارسال شده بود حال آنکه ایشان اکنون نزدیک به سی سال است که ساکن مشهد هستند. همچنین تاخیر در دریافت احضاریه باعث تاخیر در مراجعه شده که قاضی در پاسخ به دلیل این امر به ایشان گفته احضاریه توسط برادرت امضا شده و تو موظف بودی سر وقت اینجا باشی!

قاضی «ن»، قاضی جوانی که آن روز جانشین بازپرس بود، نیم ساعت مانده به پایان وقت اداری از آقای سپاهی درخواست وثیقه ۲۰ میلیون تومانی کرد در حالی که رئیس قوه قضائیه در جایی گفته بود باید از مطالبه‌ی وثیقه در مواقع نالازم و ناممکن خودداری شود. همچنین قاضی وی را تهدید کرد که در صورت عدم تامین وثیقه، او را بازداشت خواهند کرد.
علیرضا در پاسخ در جمله‌ای گفت که «حتی یک بچه هم می‌داند در این وقت کم، نمی‌توان وثیقه جور کرد» و این شد اتهام توهین به مقامات و مامورین!”

لازم به ذکر است، علیرضا سپاهی لایین که پیشتر نیز سابقه‌ی چندین بار احضار، بازجویی و بازداشت را دارد، آخرین بار در روز ۸ مرداد ۱۳۹۰ به اتهام «ارتباط با احزاب کرد» توسط اداره‌ی اطلاعات مشهد بازداشت شده و پس از آزادی به قید وثیقه، در بهمن‌ماه ۱۳۹۲ در مشهد از سوی قاضی سلطانی، به ١١ ماه حبس، ۵ سال محرومیت از فعالیت فرهنگی و پرداخت جریمه‌ی نقدی محکوم شد که مدت ۸ ماه از این محکومیت را در زندان سپری کرد.

از این نویسنده و شاعر کرد تاکنون بیش از ١٠ جلد کتاب به زبان‌های کردی و فارسی به چاپ رسیدە است.

علی اشرف پروانه، زندانی که مدت ۱۸ سال است در زندان رجایی شهر کرج تحمل حبس می‌کند، در اعتراض به مخالفت قاضی ناظر زندان با اعزام وی به مرخصی، از روز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷ دست به اعتصاب غذا زده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، علی اشرف پروانه فرزند منصور، زندانی محکوم از بابت “سرقت مسلحانه” مدت ۱۸ سال است که در زندان رجایی شهر کرج تحمل حبس می‌کند.

این زندانی از روز سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ماه در اعتراض به تداوم مخالفت قاضی ناظر زندان با اعزام وی به مرخصی دست به اعتصاب غذا زده است.
لازم به یادآوری است، آقای پروانه در سال ۹۱ نیز با وجود اخذ تمام مدارک لازم، و سپردن وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی، با ممانعت دادستان برای اعزام به مرخصی روبرو شد.

علی اشرف پروانه که در سال ۱۳۷۸ بازداشت شده، به اتهام سرقت مسلحانه ابتدا به اعدام و سپس به تحمل ۲۹ سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد.

وی در مورد اتهامش به گزارشگر هرانا گفته بود: “سرقتهای من به هیچ وجه مسلحانه نبوده است. تنها به این دلیل که ما در منطقه کرد نشین زندگی می‌کنیم و همه مردم در منازلشان اسلحه نگهداری می‌کنند، پس از بازداشت از منزل ما سلاح گرم کشف شد و مامورین، پرونده ما را از سرقت عادی به سرقت مسلحانه تغییر دادند. در صورتی که هیچ دلیلی دال بر اینکه من سرقت مسلحانه انجام داده باشم وجود ندارد.”

وی سپس در سال ۸۴ به همراه ۲ نفر از همسلولی‌هایش بنامهای اردشیرکشاورزفر و محمدصدیق کریمی نقشه فرار بزرگی را طراحی کرد، آن‌ها به سبک فیلم‌های سینمایی پس از به دست آوردن نقشه زندان رجایی شهرکرج از فضاهای خالی که مختص تمهیدات آب و فاضلاب زندان بود، استفاده کردند و به حفاری تونلی ۱۸ متری در دیواره بتنی دست زدند تا خود را به تونل سالن ملاقات برسانند و از آن طریق فرار کنند.

پس از حدود یکسال علی اشرف پروانه و اردشیر کشاورزفر بازداشت می‌شوند و آقای پروانه پس از بازداشت مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و در پرونده قتل قاضی مقدس مظنون شناخته می‌شود.

وی به همین اتهام بیش از دوسال را در سلول انفرادی سپری کرد و مورد شکنجه‌های جسمی فراوان قرار گرفت. این اتهام، زمانی که عاملین اصلی قتل قاضی حسن مقدس بازداشت شدند از روی وی برداشته شد و علی اشرف تنها به اتهام فرار از زندان به یک سال حبس دیگر محکوم شد.
Facebook
Twitter
Google+

میترا بدرنژاد (زهدی) و فرج الله بنگاله، دو شهروند بهایی امروز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ با تودیع وثیقه آزاد شدند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، میترا بدرنژاد (زهدی)، شهروند بهایی ساکن اهواز در تاریخ ۱۲ اسفندماه سال گذشته توسط ماموران اداره اطلاعات بازداشت شده بود.

این شهروند بهایی امروز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ پس از حدود ۲ ماه و نیم بازداشت که ۵۳ روز آن در انفرادی بوده است، با تودیع وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شد.

گفتنی است، در زمان بازداشت خانم بدرنژاد منزل ایشان تفتیش شده و لوازمی از قبیل لب‌تاپ و کتاب‌های وی نیز توسط نیروهای امنیتی ضبط شده بود.

همزمان با آزادی میترا بدرنژاد، فرج الله بنگاله دیگر شهروند بهایی که در تاریخ ۸ فروردین ماه سال جاری توسط نیروهای امنیتی در شیراز بازداشت شده بود، امروز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ پس از گذشت ۴۶ روز با تودیع وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

این شهروند بهایی پس از بازداشت در ابتدا به اداره اطلاعات شیراز، معروف به پلاک ۱۰۰ و پس از آن به اداره اطلاعات اهواز منتقل شده بود.

لازم به ذکر است، در زمان بازداشت آقای بنگاله، نیروهای امنیتی پس از تفتیش منزل، لوازم شخصی وی از جمله کتاب، لب تاپ و موبایل را نیز ضبط کرده‌اند.

شهروندان بهایی در ایران از آزادی‌های مرتبط با باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.

یدالله صمدی و امیر شهابی دو فعال کارگری که در تجمعات روز جهانی کارگر در سنندج بازداشت شده بودند، به زندان مرکزی سنندج منتقل شدند. در خبری دیگر آرمین شریفی (شریفه) فعال کارگری و عضو سندیکای کارگران فصلی و ساختمانی شهرستان سنندج پس از یک هفته بازداشت در بازداشتگاه اداره اطلاعات این شهر به زندان مرکزی سنندج منتقل شده است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یدالله صمدی، فعال کاگری و دبیر سندیکای نانوایان و امیر شهابی، رییس سندیکای نانوایان دو فعال کارگری هستند که در تجمعات روز جهانی کارگر در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷ در سنندج بازداشت شدند.

یک منبع مطلع در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: “یدالله صمدی و امیر شهابی دو فعال کارگری که در تجمعات روز جهانی کارگر در سنندج بازداشت شده بودند  پس از ۱۴ روز نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات به زندان مرکزی سنندج منتقل شدند.

گفتنی است پیش از این نیز در تاریخ ۱۳ اردیبهشت ماه سال جاری برای یدالله صمدی قرار بازداشت موقت یک ماهه صادر شد با این حال وی به صدور حکم بازداشتش اعتراض کرد.

وی در اردیبهشت ماه سال ۹۵ نیز در تجمع روز جهانی کارگر در شهر سنندج، توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.

همچنین در خبری دیگر آرمین شریفی (شریفه)، فعال کارگری و عضو سندیکای کارگران فصلی و ساختمانی شهرستان سنندج که  از روز سه‌شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ پس از احضار به دفتر اداره اطلاعات سنندج بازداشت شد شده بود، امروز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۷ پس از گذشت یک هفته به زندان مرکزی سنندج منتقل شده است.

از اتهامات و دلایل بازداشت  آقای شریفی کماکان اطلاعی در دست نیست.

لازم به ذکر است هرانا پیش‌تر گزارشی از تداوم بازداشت و بی‌خبری این ۳ فعال کارگری بازداشت شده در سنندج منتشر کرده بود.

بر اساس اعلام رئیس کل محاکم انقلاب تهران روند محاکمه دراویش گنابادی بازداشت شده در واقعه موسوم به “گلستان هفتم” در تهران آغاز شده است. در اولین مرحله از این دادرسی گفته میشود پس از تعیین دو شعبه ویژه برای رسیدگی به این حجم از پرونده ها، حداقل ۷۰ تن از بازداشت شدگان از جمله تعدادی از زنان زندانی مورد تفهیم اتهام قرار گرفتند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، موسی غضنفرآبادی رئیس کل محاکم انقلاب تهران در گفت‌وگو با خبرنگار قضایی فارس با اعلام این خبر گفت: پرونده بیش از ۷۰ نفر از دراویش گنابادی به دادگاه انقلاب آمده و تعیین شعبه شده است.

وی ادامه داد: برای رسیدگی به این پرونده‌ها فعلا دو شعبه ۱۵ و ۲۶ دادگاه انقلاب تعیین شده اند و پرونده‌ها به این شعب ارجاع شده است.

رئیس کل محاکم انقلاب تهران تصریح کرد: در آینده شاید تعداد شعب رسیدگی کننده به این پرونده‌ها افزایش یابد اما فعلا همین دو شعبه اختصاص یافته است.

در حالی غضنفرآبادی درخصوص اتهامات این افراد مدعی شد “اتهامات استخراج شده از متن پرونده‌ها و قید شده در کیفرخواست‌ها از سوی دادستانی تهران مسائل امنیتی تشخیص داده شده است.” که منابع نزدیک به دراویش زندانی به هرانا گفتند عمده اتهامات تفهیم شده ذیل عنوان “اقدام علیه امنیت ملی” شامل؛ «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور»، «تمرد از دستور مامورین» و «اخلال در نظم و آسایش عمومی» و در مواردی نیز «عضویت در مجذوبان نور» عنوان شده است.

تاکنون از بین دراویش بازداشت شده صرفا پرونده “محمد ثلاث” به صدور حکم ۳ بار اعدام منتهی شده است. روند دادرسی شتابزده ای که مورد نقد سازمان های مدافع حقوق بشر قرار گرفت.

هر چند حدود ۴۰۰ درویش گنابادی در ماجرای موسوم به “گلستان هفتم” در تهران بازداشت شدند با اینحال مشخص نیست چه تعدادی از آنان کماکان در زندان به سر می برند و همینطور ۷۰ فردی که راهی دادگاه شده اند چه کسانی هستند.

در حال حاضر عمده دراویش زندانی در زندان تهران بزرگ و همینطور زندان زنان قرچک ورامین هستند، بعضی از آنان نیز در اختیار نیروی انتظامی و همینطور اطلاعات سپاه هستند.

 دراویش گنابادی در زمان دستگیری و همچنین در دوره بازجویی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. همینطور بدون دریافت خدمات درمانی در زندان مانده اند.

محمد راجی، یکی از دراویش گنابادی بود در همین واقعه دستگیر و در زمان بازجویی جان خود را از دست داد.

لازم به یادآوری است، از نیمه‌شب ۱۴ بهمن‌ماه سال جاری حضور پر تعداد نیرو های امنیتی و انتظامی در اطراف منزل دکتر نور علی تابنده با واکنش منفی سایر دراویش مواجه شد، دراویش گنابادی در حمایت از قطب خود تجمعاتی اطراف منزل دکتر تابنده تشکیل دادند، این تجمعات با دخالت نیروهای انتظامی و لباس شخصی به خشونت کشیده شد و صدها تن زخمی و بازداشت شدند؛ این در حالی بود که پیش‌تر در شامگاه چهارشنبه مورخ ۴ بهمن‌ماه نیز مامورین امنیتی در اقدامى مشابه در همین مکان حضور یافتند که موجى از نگرانى‌ها در میان دراویش را رقم زده بود.

در حالی که مسئولان قضایی و انتظامی تعداد بازداشت شدگان را ۳۰۰ تن اعلام کرده بودند، کمیته پیگیری دراویش زندانی لیستی از مشخصات ۳۲۴ تن از بازداشت شدگان را منتشر کرد. این منبع تعداد بازداشتی ها را بسیار بیشتر از این رقم برآورد می کند.