چهار تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج طی نامهای سرگشاده درگذشت شریف باجور و سه فعال محیط زیستی دیگر که چندی پیش در عملیات مهار آتش‌سوزی مراتع و جنگل‌های مرزی مریوان جان خود را از دست دادند، تسلیت گفته و نوشتند که “اگر در هر جای دیگری از این کره خاکی می‌زیست، جان‌باختنش عزایی عمومی می‌شد ولی در سکوت خبری رادیو و تلویزیون حکومتی برای همیشه در قلب مردمش جاودانه و قهرمان شد و داغی ابدی را بر دل ملتش نهاد”.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سوم شهریورماه ۹۷ چهار تن از فعالان محیط زیست به نامهای شریف باجور و امید کهنه پوشی از اعضای انجمن سبز چیا و محمد پژوهی و رحمت حکیمینیا از اعضای اداره محیط زیست مریوان بر اثر آتش‌سوزی بخشی از جنگل‌های مریوان در منطقه سلسی و پیله مریوان جان خود را از دست داده و دو تن دیگر نیز به نامهای مختار امین نژاد و محمد مرادویسی مصدوم شدند.
فرماندار مریوان علت فوت این افراد را خفگی ناشی از دود و سوختگی در پی آتش‌سوزی جنگل‌های نزدیک روستاهای سلسی و پیله در شهرستان مریوان اعلام کرد.
از این رو چهار تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج با نگارش نامهای سرگشاده درگذشت این فعالان محیط زیستی را تسلیت گفتند.
متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید:
“من آنی‌ام که به مرگ طبیعی شوم هلاک
وین کاسه خون به بستر راحت خوشم و هم
به فرمان حقیقت افتم اندر قبر با شادی
که تا بیرون کشم از قعر ظلمت نفس آزادی
در بهت و ناباوری تمام خبر جانباختن و در آتش سوختن شریف باجور و چند تن دیگر از دوستانش وجودمان را به آتش کشید؛ در خود مانده‌ایم چگونه با این واقعیت تلخ کنار بیاییم که بلوط‌های زاگرس رفیقی شریف را از دست دادند و با در آتش سوختنش این‌بار زاگرس برای همیشه داغدار شد و در آتش سوخت.
شریف باجور که به غایت نامش شریف بود و اندوه از دست دادنش زاگرس را برای همیشه عزادار کرده است و در تمامی این سال‌ها رفیق و همراه کوه‌ها و دشت‌ها و جنگل‌های کردستان بود و اگر در هر جای دیگری از این کره خاکی می‌زیست جان‌باختنش عزایی عمومی می‌شد ولی در سکوت خبری رادیو و تلویزیون حکومتی برای همیشه در قلب مردمش جاودانه و قهرمان شد و داغی ابدی را بر دل ملتش نهاد و شریفی چون او را که کمتر به چشم دیده، او که غمخواری بود که راه نوین مبارزه را برای ملتش به جاگذاشت.
راه نوینی که با دست‌های خالی حافظ و نگهبان بلوط‌های زاگرس بود و با پاهایش برای جهانی از صلح رکاب زد که لایق نام شریفش بود و وجودش را به دور از فلش‌های دوربین و خبرهای رسانه‌ای به گرسنگی سپرد.
ما تنی چند از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت این تراژدی اسفناک را به بازماندگان این والاشریف جانباخته و دیگر در آتش سوختگان زاگرس که متاسفانه نامشان را نمی‌دانیم و به رفقا و یاران وی در انجمن سبز چیا و تمامی دلسوزان محیط زیست و همینطور به ملت کردستان که والاترین شریف زمانه‌اش در آتش سوخت را تسلیت می‌گوییم و خود را همدرد آنان می‌دانیم که درد جانباختن این عزیزان وجودمان را دگرباره به آتش کشید و خود نیز در این آتش سوختیم.
آرش صادقی، لقمان مرادی، زانیار مرادی، سعید شیرزاد
زندان رجایی شهر کرج / چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۷″
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، سوم شهریورماه ۹۷ چهار تن از فعالان محیط زیست به نامهای شریف باجور و امید کهنه پوشی از اعضای انجمن سبز چیا و محمد پژوهی و رحمت حکیمینیا از اعضای اداره محیط زیست مریوان بر اثر آتش‌سوزی بخشی از جنگل‌های مریوان در منطقه سلسی و پیله مریوان جان خود را از دست داده و دو تن دیگر نیز به نامهای مختار امین نژاد و محمد مرادویسی مصدوم شدند.
فرماندار مریوان علت فوت این افراد را خفگی ناشی از دود و سوختگی در پی آتش‌سوزی جنگل‌های نزدیک روستاهای سلسی و پیله در شهرستان مریوان اعلام کرد.
از این رو چهار تن از زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج با نگارش نامهای سرگشاده درگذشت این فعالان محیط زیستی را تسلیت گفتند.
متن کامل این نامه را به نقل از هرانا در ادامه بخوانید:
“من آنی‌ام که به مرگ طبیعی شوم هلاک
وین کاسه خون به بستر راحت خوشم و هم
به فرمان حقیقت افتم اندر قبر با شادی
که تا بیرون کشم از قعر ظلمت نفس آزادی
در بهت و ناباوری تمام خبر جانباختن و در آتش سوختن شریف باجور و چند تن دیگر از دوستانش وجودمان را به آتش کشید؛ در خود مانده‌ایم چگونه با این واقعیت تلخ کنار بیاییم که بلوط‌های زاگرس رفیقی شریف را از دست دادند و با در آتش سوختنش این‌بار زاگرس برای همیشه داغدار شد و در آتش سوخت.
شریف باجور که به غایت نامش شریف بود و اندوه از دست دادنش زاگرس را برای همیشه عزادار کرده است و در تمامی این سال‌ها رفیق و همراه کوه‌ها و دشت‌ها و جنگل‌های کردستان بود و اگر در هر جای دیگری از این کره خاکی می‌زیست جان‌باختنش عزایی عمومی می‌شد ولی در سکوت خبری رادیو و تلویزیون حکومتی برای همیشه در قلب مردمش جاودانه و قهرمان شد و داغی ابدی را بر دل ملتش نهاد و شریفی چون او را که کمتر به چشم دیده، او که غمخواری بود که راه نوین مبارزه را برای ملتش به جاگذاشت.
راه نوینی که با دست‌های خالی حافظ و نگهبان بلوط‌های زاگرس بود و با پاهایش برای جهانی از صلح رکاب زد که لایق نام شریفش بود و وجودش را به دور از فلش‌های دوربین و خبرهای رسانه‌ای به گرسنگی سپرد.
ما تنی چند از زندانیان سیاسی زندان گوهردشت این تراژدی اسفناک را به بازماندگان این والاشریف جانباخته و دیگر در آتش سوختگان زاگرس که متاسفانه نامشان را نمی‌دانیم و به رفقا و یاران وی در انجمن سبز چیا و تمامی دلسوزان محیط زیست و همینطور به ملت کردستان که والاترین شریف زمانه‌اش در آتش سوخت را تسلیت می‌گوییم و خود را همدرد آنان می‌دانیم که درد جانباختن این عزیزان وجودمان را دگرباره به آتش کشید و خود نیز در این آتش سوختیم.
آرش صادقی، لقمان مرادی، زانیار مرادی، سعید شیرزاد
زندان رجایی شهر کرج / چهارشنبه ۷ مرداد ۱۳۹۷″