وحشت عبور از رودخانه خروشان برای رسیدن به مدرسه، با تلاش معلم جوان روستای “نسه کوه” به پایان رسید و با هزینه شخصی او، دانش‌آموزان این روستا صاحب مدرسه شدند.
به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از تسنیم، سنی ندارند, در ابتدای راه درس و مدرسه‌اند, سال گذشته نخستین تجربه حضور در مدرسه را با ترس و دلهره پشت سر گذاشتند، دلهره‌ای که امسال هم ادامه داشت هرچند سال گذشته به آنها قول دادند سختی مسیر مدرسه را برایشان هموار می‌کنند اما چند ماهی از سال تحصیلی جدید نیز با دلهره همراه بود.
کار هر روزشان این است که برای رسیدن به مدرسه با یک طناب از رودخانه‌ای خروشان عبور کنند، برای انجام این کار سنی ندارند، دانش‌آموزان کلاس اول یا دوم دبستانند اما برای بازنماندن از تحصیل مجبورند دل به خطر بزنند حتی اگر عبور از این رودخانه به ترسی دائم در وجودشان تبدیل شود.
از ۶ دانش‌آموز سه نفر به‌دلیل وحشت عبور از رودخانه، روستای محل زندگی خود را ترک و به روستای دیگری کوچ کردند تا دیگر مجبور نباشند برای رفتن به مدرسه دل به خطر بزنند.
«علی تیرگیر» معلم جوان این دانش‌آموزان که از مهر سال ۹۵ معلمی را آغاز کرد تا به امروز تنها فردی بوده که برای تأمین امنیت دانش‌آموزانش تلاش کرده است، او برای تأمین امنیت جانی دانش‌آموزانش با همراهی اهالی روستای نسه کوه، با صرف هزینه شخصی خود اقدام به ساخت مدرسه یک‌کلاسه برای دانش‌آموزان کرده است؛ هم‌اکنون با تلاش‌های این معلم جوان مدرسه “شهدای مدافع حرم” روستای نسه کوه آماده شده است و سه دانش‌آموز ساکن این روستا دیگر نیازی به عبور خطرساز از رودخانه خروشان ندارند بلکه در مدرسه‌ای که توسط معلمشان ساخته شده است مشغول به تحصیل هستند.
علی تیرگیر” معلم جوان این روستا در رابطه با ساخت مدرسه به تسنیم می‌گوید: “هفته گذشته بعد از ماه‌ها تلاش، مدرسه روستای نسه کوه را افتتاح کردیم و این مدرسه در شیفت بعدازظهر برای سه دانش‌آموز فعالیت می‌کند، از صبح تا ساعت ۱۲ در مدرسه روستای محل خدمتم فعالیت می‌کنم و ساعت ۱۲.۱۵ به‌سمت روستای نسه کوه حرکت می‌کنم و پس از ۴۵ دقیقه پیاده‌روی و عبور از رودخانه خروشان ساعت یک به مدرسه می‌رسم و بعد از تعطیل شدن مدرسه به‌سمت روستای محل خدمت بازمی‌گردم و حوالی ساعت ۶ عصر به کانکسی می‌رسم که صبح‌ها کلاس درسم و شب‌ها محل خوابم است”.
وی می‌افزاید: “مردم روستای نسه کوه برای عبور و مرور هیچ جاده‌ای نداشتند و تنها راه آنها عبور از رودخانه خروشان بود که با هزینه شخصی خود ۴ کیلومتر جاده برای آنها احداث و دو کیلومتر جاده باریک را نیز ترمیم کردم، احداث جاده باعث شد تا روستا از حالت بن‌بست خارج شود همچنین برای عبور اهالی روستا از رودخانه خروشان که پیش از این از طریق سیم بکسل انجام می‌شد یک گهواره امن تهیه کردم تا عبور آنها از رودخانه ایمن باشد”.
آن‌گونه که این معلم جوان می‌گوید “برای ساخت مدرسه، جاده و گهواره برای عبور و مرور اهالی روستا حدود ۵۰ تا ۶۰ میلیون تومان هزینه صرف کرده است که بخشی از آن پس‌انداز شخصی و بخشی از طریق دریافت وام بوده است”، همچنین به‌دلیل در دسترس نبودن آب شرب اهالی روستای نسه از آب رودخانه استفاده می‌کردند که با تلاش این معلم از چشمه‌ای که در ۳کیلومتری روستا قرار دارد، آب شرب اهالی تأمین میشود.
“علی تیرگیر” معلم روستای نسه کوه جملات خود را با وصفی از شرایط سخت زندگی ساکنان روستا و نبود برق و گاز پایان می‌بخشد و از بازگشت تعدادی از دانش‌آموزانی خبر می‌دهد که به‌دلیل ترس عبور از رودخانه برای رسیدن به مدرسه، زندگی خود را ترک کرده و در شهر لردگان مستأجر شده بودند.