سعید ماسوری، زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در هفدمین سال از حبس، هم‌چنان محروم از حق مرخصی در زندان رجایی شهر کرج نگه‌داری می‌شود.
به گزارش تارنگار حقوق بشر در ایران، سعید ماسوری، که از دی‌ماه سال ۱۳۷۹ در بازداشت بسر می‌برد، علیرغم نیاز به مراقبت‌های پزشکی، برای درمان درد شدید کمر، از حق هرگونه مرخصی محروم بوده است.
بنا به بخش دوم ماده ۲۲ کنوانسیون حقوق زندانیان: زندانیان بیماری که نیاز به معالجات ویژه و تخصصی دارند باید به مؤسسات تخصصی یا بیمارستان‌های غیرنظامی در خارج زندان منتقل شوند. بیمارستان مورد اشاره باید تجهیزات لازم، تخت کافی، لوازم دارویی مناسب و پزشک متخصص و آموزش‌دیده برایی مراقبت‌های پزشکی و درمانی از زندانی بیمار را داشته باشد.
لازم به ذکر است که این زندانی سیاسی با اتهام «محاربه» در زندان رجایی شهر نگه‌داری می‌شود. با توجه به حذف ماده ١٨۶ «محاربه»، این زندانی می‌بایست آزاد شوند ولی نهادهای امنیتی تاکنون از آزادی وی جلوگیری کرده‌اند.
در بهار سال ۸۱، سعید ماسوری در شعبه ۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی حقانی محاکمه و به اعدام محکوم شد که این حکم طی دادگاه تجدید نظر به حبس ابد و تبعید به زندان رجایی شهر تقلیل یافت و از سال ۸۶ اجرا شد.
این زندانی سیاسی در دوران حبس خود، از سوی مسئولین زندان رجایی شهر و نیروهای امنیتی بار‌ها مورد بازجویی و شکنجه قرار گرفته و در اعتراض به این اقدامات غیرقانونی چندین بار دست به اعتصاب غذا زده است.
سعید ماسوری در سال۱۳۶۴ به دلیل عدم پذیرش وی توسط ادارات و ارگانهای دولتی (رد شدن در گزینش) و عدم قبولی در کنکور سراسری تصمیم به ادامه تحصیل در خارج از کشور گرفت ولی چون خانواده وی مخصوصا پدرش با این کار مخالف بودند بعد از رفتن سعید به نروژ خبری از وی نداشتند تا اینکه در اردیبهشت ماه سال۱۳۸۰ به خانواده سعید اطلاع دادند که سعید در حین بازگشت به ایران توسط مامورین سازمان اطلاعات و امنیت کشور در شهرستان دزفول دستگیر شده است.
لازم به ذکر است که سعید در دی ماه ۱۳۷۹ دستگیر شده بود ولی در اردیبهشت سال بعد به خانواده وی اطلاع داده شد . سعید پس از دستگیری به زندان اهواز منتقل شد که نزدیک به یک سال در آن زندان به سر برد و بعد به زندان اوین تهران انتقال یافت. سعید از زمان دستگیری به مدت ۱۴ ماه در زندان انفرادی و سپس او را به بند ۲۰۹ زندان اوین انتقال دادند .
در بهار سال ۸۱، سعید ماسوری در شعبه ۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی حقانی محاکمه و به اعدام محکوم شد که این حکم طی دادگاه تجدید نظر به حبس ابد و تبعید به زندان رجایی شهر تقلیل یافت و از سال ۸۶ اجرا شد.