رادیو پارس  :‌ هاشم خواستار، از اعضای شناخته‌شده‌ی “کانون صنفی معلمان ایران” و زندانی سیاسی پیشین، در نامه‌ای به وزیر امور خارجه فرانسه از وی خواسته تا در جریان سفرش به ایران «تنها به فکر منافع تجاری ملت خود نباشد و از حاکمان ایران بخواهد که معلمان زندانی را آزاد کنند». لوران فابیوس قرار است روز چهارشنبه (۲۹ جولای-۷ مرداد) به همراه یک هیات سیاسی-تجاری وارد تهران شود.

آقای خواستار در بخشی از این نامه به برخورد ماموران امنیتی و لباس‌شخصی‌ها با صدها معلمی که روز چهارشنبه گذشته قصد برگزاری تجمعی در مقابل مجلس شورای اسلامی را داشتند، اشاره کرده و نوشته است: «همین چهارشنبه گذشته (۳۱ تیر ۹۴) معلمان می‌خواستند در مقابل مجلس در اعتراض به زندانی کردن همکاران‌شان تجمع سکوت برگزار کنند. اما ماموران نیروی انتظامی و لباس‌شخصی‌ها -که در قانون هیچ جایگاهی ندارند و نوجوانان کم سن و سالی در بین آن‌ها بودند که این هم خاص حکومت اسلامی ایران است- چنان ورودی‌های پارلمان اسلامی را امنیتی کردند که هر جنبنده‌ای که حدس می‌زدند معلم است گرفته با ضرب وشتم و توهین به داخل ماشین‌های نیروی انتظامی می‌انداختند. اگر حمایت معلمان نبود یقینا ما را که بیش از ۲۰۰ نفر بودیم آزاد نمی‌کردند و حبس‌های طویل‌المدت به ما می‌دادند.»

او هم‌چنین با بیان این‌که «ملت فرانسه در حدود ۲۳۰ سال قبل انقلاب کردند و اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر را به جهانیان ارائه دادند»، خطاب به آقای فابیوس می‌نویسد: «شما پا به کشوری می‌گذارید که حاکمانش به نام حقوق بشر اسلامی حاضر به رعایت ابتدایی‌ترین حقوق انسانی ملت ایران از جمله معلمان نیستند. شما پا به کشوری می‌گذارید که در آن، قانون هیچ جایگاهی ندارد و ملت و به خصوص معلمان باید دستورات آنی و شفاهی حاکمان را اجرا کنند.»

هاشم خواستار در ادامه‌ی نامه‌ی خود از وزیر خارجه فرانسه خواسته تا از سران جمهوری اسلامی بپرسد که «چرا در دنیا فقط ایران معلم زندانی آن هم به خاطر عقیده و فعالیت صنفی دارد؟»

وی سپس مواردی از احکام قضایی برای معلمان ایران را این‌گونه برشمرده است: «معلم کرد، فرزاد کمانگر را اعدام کردند و هنوز بعد از ۵ سال قبرش را به خانواده‌اش نشان نداده‌اند در حالی که افکار عمومی معلمان، قانع نشده که محاکمه‌اش عادلانه بوده است. رسول بداقی که ۲ دختر دوقلوی کوچک و یک دختر بزرگ دارد، ۶ سال است که در زندان به سر می‌برد و حتی یک روز مرخصی به خاطر مرگ مادرش به او نداده‌اند.»

آقای خواستار در پایان این نامه می‌نویسد: «آقای وزیر! قبل از آمدن‌تان به ایران، تاریخ اشغال فرانسه توسط آلمان نازی را ورق زده و اندکی اندیشیده به خود بیایید که ما اکنون در همان شرایط قرار داریم. آقای وزیر! ما شما را نماینده‌ی آن انقلاب بزرگ ملت فرانسه می‌دانیم. امیدواریم تنها به فکر منافع تجاری ملت خود نباشید و از حاکمان ایران بخواهید که معلمان زندانی: رسول بداقی، محمود باقری، علیرضا هاشمی، علی‌اکبر باغانی، اسماعیل عبدی، مهدی فراحی شاندیز، عبدالرضا قنبری، ارژنگ داوودی، محمدامین آگوشی را که اکثرا بین ۵ تا ۱۰ سال است که زندانی هستند، آزاد کنند. جهت اطلاع سه نوبت تاکنون به خاطر فعالیت‌های صنفی، حکم زندان گرفته‌ام و یک نوبت، توسط هیأت تخلفات اداری به کسر یک‌هشتم حقوق محکوم شده‌ام.»