نوشته مهدی نخل احمدی
فشارها بر اهل سنت از اول انقلاب با اهدف سیاسی و از پیش تعیین شده صورت گرفته و ادامه داشته است , هر چند میزان و تنوع این فشارها در دولتهای محتلف به اقتضاء رویکردهای دولتها متفاوت بوده است اما آنچه همیشه ثابت و لایتغیر به نظر میرسد نظر و دیدگاه هسته ی سخت قدرت در جمهوری اسلامی نسبت به اهل سنت و نحوه ی برخورد و رفتار با آنهاست . این هسته ی قدرت که عموما متمرکز در نهادهای تحت نظر رهبری هستند در پیرو دیدگاه انقلابی سال 57 , ایدئولوژی برتری را ساخته و سایرین را از هرگونه حق و صلاحیتی مصلوب میکنند . این گروه با گنجاندن مذهب رسمی در قانون اساسی عملا تمامی پیروان ادیان و مذاهب دیگر را به عنوان شهروندان درجه چندم قلمداد نمودند . این هسته ی سخت قدرت در طول استمرار نظام جمهوری اسلامی ایران راهکارها و طرح های متنوع و زیادی در به حاشیه راندن اقلیتهای قومی و مذهبی و خصوصا اهل سنت در ایران اجرا نموده است . سلب بسیاری از حقوق شهروندی و قانونی از اهل سنت , عدم به کارگیری نخبگان اهل سنت در مناصب دولتی و حاکمیتی , محدودیت در داشتن نمایندگان در مجلس و ریاست جمهوری و سایر نهادها , عدم دسترسی به رسانه و محروم نگه داشتن مناطقی که اهل سنت بیشتر در آنها ساکن هستند بخشی از این طرحها میباشد . یکی دیگر از این پروژه ها فشار بر مدارس دینی و علماء اهل سنت و ایحاد محدودیتهای جدی برای آنهاست .
طرحی که ابزارهای مختلفی در جهت سرکوب اهل سنت و علماء طراز اول آن در دست داشته ویکی از آنها طرح ساماندهی مدارس اهل سنت زیر نظر و مدیریت بیت رهبری و التزام به امر ولایت فقیه که بر خلاف عقیده اهل سنت میباشد .به دلیل اینکه این طرح مورد مخالفت جدی قاطبه ی علماء اهل سنت قرار گرفت به همین منظور بسیاری از علما را تحت فشار و تعدادی از مدارس اهل سنت را تحت مدیریت خود گرفته اند و این طرح کماکان با فشار برمابقی علما و مدارس در حال تحمیل است و بیشتر مانعین و مخالفین از میان راه به صراحت برداشته میشوند بطوری که بسیاری از علماء و حق گویان مخالف این طرح در سطح جامعه اهل سنت مورد توبیخ و تهدید ـ بازدشت ـشکنجه و یا ترور گشتند . از دیگر طرح های حاکمیت در محدود کردن اهل سنت کنترل امنیتی بر مدارس دینی و علماء میباشد . تا جایی که در ماههای گذشته حتی از سفر یکی از عالی مقام ترین علماء اهل سنت مولوی عبدالحمید به شهرها و استاهای ایران ممانعت به عمل آورده و ایشان و بسیاری دیگر از علماء از سفر در داخل و خارج کشور منع گشته اند . به گفته ی مولانا عبدالحمید این نگاه تنگ نظرانه به دنبال قطع تعاملات بین علماء اهل سنت و ایحاد نوعی گسست و پراکندگی در میان علماء و جامعه اهل سنت میباشد . از دیگر محدودیتهای اعمال شده بر علماء اهل سنت را میتوان به کنترل شدید بر سخنان امامان مساجد و تحمیل محورهای سخنرانی برای ایشان میباشد . به گفته ی برخی از علما و امامان جمعه , نیروهای امنیتی پیش از جلسه ی سخنرانی با تماس و تهدید خواستار بیان موضوعات مورد نظر ایشان از تریبون مسجد میباشند . البته در بسیاری موارد علماء اهل سنت با تحمل آزارهای بسیار و قبول خطر , زیر بار این تهدیدها و ارعاب ها نرفته و در سخنان و خطبه های خود بر مظلومیت اهل سنت تاکید داشته اند . آخرین مورد این اجحافات به علماء را میتوان بازداشت مولوی فضل الرحمن کوهی , امام جمعه پشامک از طرف مسئولین دادگاه انقلاب عنوان نمود . این روحانی اهل سنت در روزهای گذشته انتقاداتی بر موضوع سوء استفاده ی سپاه پاسداران از فقر مردم بلوچ و اجبار ایشان برای شرکت در جنگ سوریه به نفع دولت فعلی آن داشته است که ظاهرا بر مذاق حاکمان در ایران خوش نیامده است . این رویه قطعا در دراز مدت نتایجی به جز افزایش میزان نارضایتی در میان اقلیتها و اهل سنت نخواهد داشت و این نارضایتی همواره نمی تواند همراه با رویکردی مسالمت آمیز باشد .