زندانیان سیاسی بند ۴ زندان رجایی‌شهرکرج که در اعتراض به حضور دو زندانی با سابقه‌ی شرارت در این بند دست به اعتصاب غذا زده‌اند تاکید می‌کنند که مایل به انتشار علنی نام این دو زندانی نیستند، زیرا که آنها را نیز قربانی سیاست‌های مدیریت زندان جهت کنترل زندانیان می‌دانند.
به گزارش کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی به نقل از کلمه، در سومین روز اعتصاب غذای پنج زندانیان سیاسی سالن ۱۲ بند ۴ زندان رجایی‌شهر و در پی اعتراض آنان به عدم امنیت جسمی و روانی در این سالن، تاکنون مقامات زندان کوچکترین اقدامی در این زمینه انجام نداده‌اند.
روز شنبه ۷ آذر ماه سال جاری دو تن از زندانیان سالن ۱۲ بند ۴ زندان رجایی شهر که سابقه درگیری و شرارت دارند، پس از تهدید و ارعاب گروهی از زندانیان، با چاقو به آنها حمله کرده و آنان را مورد ضرب و شتم قرار دادند.
طی روزهای اخیر و پس از این ماجرا، فعالان سیاسی اجتماعی و زندانیان سیاسی سابق زندان رجایی‌شهر و اوین ضمن هم‌دردی با اعتصاب‌کنندگان غذا از آنها خواسته اند تا نام ضاربان خود را افشا کنند. با وجود این به نظر می‌رسد معترضان اساسا اعتراض‌شان متوجه ضاربان نیست بلکه آنها معترض به مدیریت سازمان زندان‌ها و زندان رجایی‌شهر را به واسطه ایجاد ناامنی و تحمیل فشارهای متعدد بر زندانیان سیاسی عقیدتی و سوءاستفاده از ضعف‌های برخی زندانیان هستند.
زندانیان معترض زندان رجایی‌شهر و حتی ضاربان آنان نیز خود به نوعی قربانیان ظلم و بی عدالتی نظام قضا از یک سو و مدیریت غیر اخلاقی زندان از سوی دیگر هستند.
زندانیان در اعتصاب معتقدند که اگر زندانیان بند ۳۵۰ زندان اوین ناچار شدند جهت حفظ و تامین امنیت جسمی و روانی خود و در اعتراض به تهدیدات و تحرکات عده‌ای از همکاران سابق دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی که به جرم جاسوسی به آنجا منتقل شده بودند، دست به اعتراض زنند و خواستار اخراج آنان از بند ۳۵۰ شوند، زندانیان اعتصابی رجایی‌شهر نیز جز تامین امنیت و آرامش در سالن ۱۲ بند ۴ خواسته دیگری ندارند.
آنها تاکید می‌کنند مدیریت زندان با حمایت، پشتیبانی و تحریک برخی زندانیان دارای نقطه ضعف و بریده و تطمیع آنان تلاش دارد با ناامن کردن غیررسمی فضای بند سیاسی فشار بر زندانیان سیاسی را تشدید و به این روش بند سیاسی زندان را مدیریت کند.
بنا بر این منطق و همین‌طور حفظ آبروی خانواده بی‌گناه ضاربان، اعتصاب‌کنندگان زندان رجایی‌شهر تاکید کرده‌اند که تمایلی به انتشار نام ضاربان ندارند و هرگز اعتراض خود را به رفتار زشت و غیر قابل دفاع دو یا چند زندانی یا کشمکش‌های شخصی تقلیل نمی‌دهند، بلکه آنان خواستار توقف رویه‌های جاری مدیریت زندان و تهدیدهای مستقیم و غیر مستقیم، آشکار و پنهان علیه جسم و روان و امنیت خود و همبندیان‌شان هستند.
همچنین اعتصاب‌کنندگان «سعید مدنی»، «سعید رضوی‌فقیه»، «کامران ایازی»، «بهزاد عرب‌گل» و «جعفر اقدامی» تاکید کرده‌اند تا انتقال قطعی ضاربان از سالن ۱۲ بند ۴ و تامین امنیت‌شان به اعتصاب غذا ادامه خواهند داد.
بر اساس این گزارش حال جسمی «سعید رضوی‌فقیه» که یکی از مضروبان حمله‌ی روز شنبه است، نامساعد بوده و با توجه به سابقه دو عمل جراحی قلب و گزارش‌های پزشکی قانونی مبنی بر بحرانی بودن و وخامت حال این زندانی سیاسی و تهیه نشدن داروهای تجویز شده برای وی، مخاطرات بیشتری او را تهدید می‌کند.

به گزارش خبرگزاری هرانا به نقل از ایلنا، روز گذشته دوشنبه ۹ آذر، یغما گلرویی، شاعر و ترانه سرا با هجوم نیروهای امنیتی به منزل و پس از بازرسی و تفتیش بازداشت و به مکان نامعلومی انتقال داده شد.

لازم به ذکر است که هنوز علت این دستگیری و نهاد بازداشت کننده وی مشخص نیست و اخباری از وضعیت این شاعر منتشر نشده است.

کتاب “من رویایی دارم” این شاعر و ترانه‌سرا، سال۹۳ در تهران رونمایی و بسیار پرفروش شد.

خانواده مولوی امان الله بلوچی و حافظ عبدالرحیم کوهی پس از دوازده روز بازداشت همچنان از وضعیت و محل نگهداری فرزندانشان بی خبرند.
به گزارش کمپین فعالین بلوچ، خانواده مولوی امان الله بلوچی فرزند حبیب الله و حافظ عبدالرحیم کوهی فرزند ابراهیم دو روحانی و فعال اهل سنت که در 28 آبان توسط وزارت اطلاعات بازداشت شدند تاکنون از وضعیت و محل نگهداری فرزندانشان بی خبرند.
یکی از بستگان این دو روحانی به فعالین بلوچ گفت: هر بار که برای ملاقات و اطلاع از وضعیت و پیگیری پرونده عزیزانمان مراجعه می کنیم به بهانه های مختلف ما را رد می کنند و جوابی به ما نمی دهند.
این افراد تا کنون با خانواده خود هیچ تماس تلفنی، ملاقات نداشته اند و خانواده از محل دقیق نگهداری آنها اظهار بی اطلاعی می کنند.
از علت بازداشت و اتهامات این دو روحانی اهل سنت هم اطلاعی در دست نیست.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، منع نوازندگی زنان باعث شد اجرای ارکستر سمفونیک تهران در مجموعه‌ی ورزشی آزادی لغوشود.  نیمی از نوازندگان این ارکستر را زنان تشکیل می‌دهند.

این در حالی است که علی رهبری، رهبر ارکستر سمفونیک تهران اعلام کرده بود که قرار است، ارکسترش در افتتاحیه‌ی رقابت‌های کشتی باشگاه‌های جهان اجرا داشته باشد و علاوه بر اجرای سرود جمهوری اسلامی ایران، قطعه‌ی «ای ایران» و «علمدار» را در این مراسم اجرا کند.

علی رهبری به ایسنا گفت: «دلیل اصلی لغو این اجرا، خیلی ساده بود؛ ما به مجموعه‌ی ورزشی آزادی دعوت شدیم و آنجا همه‌چیز برای اجرا آماده بود. صندلی‌ها را برای نوازندگان چیده بودند و همه‌چیز خوب به‌نظر می‌رسید، اما وقتی ۱۵ دقیقه به اجرا زمان مانده بود و ما داشتیم برای اجرای سرود رسمی کشور آماده می‌شدیم، یک‌دفعه اعلام کردند که زنان نباید روی صحنه ساز بزنند.»

رهبر ارکستر سمفونی تهران ادامه داد: «من از این اتفاق ناراحت شدم و گفتم امکان ندارد این اهانت را بپذیرم یا همه با هم اجرا می‌کنیم یا سالن را ترک می‌کنیم. بعد عده‌ای رفتند که رایزنی کنند تا این مشکل حل شود. در نهایت هم گفتند، اصلا نمی‌شود، خانم‌ها ساز بزنند. من هم پاسخ دادم، اصلا اجرا نمی‌کنیم. نوازندگان زن قرار بود، سرود رسمی کشور را اجرا کنند و این برخورد با آن‌ها خجالت‌آور بود. قرار نبود، زنان کار خاصی انجام دهند، فقط چند قطعه‌ی مشخص را اجرا می‌کردند. چرا نباید آن‌ها بتوانند سرود رسمی کشورشان را اجرا کنند؟ بارها گفته‌ام، من هم در این کشور بزرگ شده‌ام و خط قرمزها را خیلی بهتر از دیگران می‌شناسم، اما تا وقتی ارکستر را هدایت می‌کنم، اجازه‌ی چنین برخوردی را نخواهم داد. آن‌ها خودشان ما را دعوت و در عین حال، به ما بی‌احترامی کردند.»

از زمان آمدن دولت روحانی، آزادی فعالیت بسیاری از هنرمندان کاسته شده است. به تازگی، منیژه حکمت که یکی از دست‌اندرکاران جمع‌آوری طومار هنرمندان برای رای به روحانی بود گفت: «به ۹۲برگردم به روحانی رای نخواهم داد.»