جابجایی های پیاپی کارگر زندانی؛ بهنام ابراهیم زاده مجددا به دارالقرآن منتقل شد

       رادیو پارس   – بهنام ابراهیم زاده کارگر زندانی، امروز مجددا به بند دو زندان رجایی شهر (دارالقرآن) منتقل شد.

رادیو پارس      ، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، بهنام ابراهیم زاده حدود یک ماه پیش، روز شنبه ۱۶ خرداد ماه در حالی که به دلیل اعتصاب غذا و ضرب و شتم، به شدت بیمار بود، از سلول های انفرادی مستقیما به بند یک زندان رجایی شهر انتقال یافت.

قبل از آن نجم الدین حسینی رئیس بند دارالقران پس از یک مجادله لفظی، با حمله فیزیکی به بهنام ابراهیم زاده، این کارگر زندانی را به سلول های انفرادی زندان رجایی شهر منتقل کرده بود

به گفته یکی از نزدیکان بهنام ابراهیم زاده، این اتفاق به دلیل اعتراض و نارحتی رئیس بند دارالقرآن زندان رجایی شهر از رسانه ای شدن اخبار مرتبط با این بند بوده است که آقای ابراهیم زاده را عامل آن می دانسته است.

لازم به یادآوری است که نجم الدین حسینی هم اینک به اتهام انتقال مواد مخدر به درون زندان تحت تعقیب است.

بند ٢ زندان رجایى شهر معروف به دارالقرآن، یک بند ویژه و مذهبى است که در آن نماز جماعت و خواندن قرآن اجبارى است و زندانیان جرائم مختلف و بعضا خطرناک، در ازاى خواندن و حفظ قرآن و به جا آوردن تشریفات مذهبى، امتیازاتى از قبیل بخشودگى، مرخصى و ملاقات دریافت مى کنند.

یکى از نزدیکان این زندانى پیشتر درباره وضعیت آقای ابراهیم زاده گفته بود: “بهنام آرتروز شدید دارد و با اینکه درد را تحمل مى کند ولى بارها به بهدارى زندان مراجعه کرده و هیچ فایده اى نداشته است، چون اصلا امکانات و توان لازم براى درمان وى را ندارند، از آن طرف هم هرچه براى انتقال به یک بیمارستان خارج از زندان درخواست کرده، تا حالا مخالفت شده.”

گفتنی است، پسر نوجوان این زندانی سیاسی به سرطان خون مبتلاست و خانواده به دلیل دوری راه امکان ملاقات هفتگی مرتب را ندارند و به همین دلیل آقای ابراهیم زاده از خانواده اش خواسته است که برای ملاقات وی مراجعه نکنند.

بهنام ابراهیم‌زاده فعال کارگری و حقوق کودک در تاریخ ۲۲ خرداد ۸۹ توسط ماموران امنیتی دستگیر شد و در دادگاه انقلاب ابتدا به ۲۰ سال زندان محکوم و حکم وی در دادگاه تجدید نظر به ۵ سال حبس تعزیری تقلیل یافت. وی که در حال سپری کردن پنجمین سال محکومیت خود است، پس از حادثه حمله به بند ۳۵۰ اوین موسوم به “جمعه سیاه” دوباره محاکمه و به ۹/۵ سال حبس اضافه محکوم شد.Behnam-V-tecken

 

زیبا پورحبیب به زندان قرچک منتقل شد

    رادیو پارس  ـ یکی از مربیان عرفان حلقه که در تاریخ دهم تیرماه برای اجرای حکم سه سال حبس، خود را به زندان اوین معرفی کرده بود، به زندان قرچک ورامین منتقل شد.

رادیو پارس   به نقل از سحام، زیبا پورحبیب یکی از مربیان عرفان حلقه که ۱۰ تیرماه ۱۳۹۴ خود را جهت گذراندن حکم سه سال حبس، به زندان اوین معرفی کرده بود، به زندان زنان قرچک ورامین منتقل شد.

لازم به ذکر است زندان شهرری “قرچک ورامین” یکی از زندان‌های ایران است که مخصوص نگهداری زندانیان زن با جرایم عمومی است، این زندان، فضایی است که فاقد استانداردهای لازم جهت نگهداری زندانیان می‌باشد و در آن هزار زن زندانی با جرایم عادی مثل قتل، دزدی و قاچاق مواد مخدر نگهداری می‌شوند. زندانیان زن زندان قرچک ورامین، در شرایط بسیار بد در سوله‌هایی که گنجایش نگهداری تعداد افراد محدودتری را دارند، ایام حبس خود را می‌گذرانن. این در حالی‌است که بیشتر بانوان زندانی با جرایم عقیدتی و سیاسی در تهران، محکومیت خود را در بند زنان سیاسی زندان اوین سپری می‌کنند.

انتقال این مربی ۵۶ ساله که از ۴۷ سالگی در کلاس‌های عرفانی شرکت داشته، به زندان قرچک ورامین، نگرانی بسیاری از فعالان حقوق بشر را برانگیخته است. پیش از این نیز برخی زندانیان سیاسی از جمله «آتنا فرقدانی» و «حکیمه شکری» به این زندان منتقل شده بودند که با اعتراض فراوان خانواده‌ها و مجامع بین‌المللی به زندان اوین بازگردانده شدند.

به گفته شاهدان عینی، آب مصرفی این‌ زندان آن‌قدر شور است که اغلب زندانیان دچار بیماری‌های پوستی و چشمی شده‌اند. هم‌چنین امکانات درمانی و دارویی بسیار محدود است یا اصلا وجود ندارد.

در همین حال “اردشیر شهنواز، علیرضا تهرانی و محمدرضا افشار” جهت گذراندن دوران محکومیت خود، طی هفته گذشته به زندان رجایی‌شهر کرج منتقل شدند.

محمدرضا افشار در روز دستگیری، طی یک تماس تلفنی از سوی بازجوی پرونده جهت پاره‌ای توضیحات به دادسرای شهید مقدس “اوین” احضار شد و بازجوی پرونده اعلام کرده بود که این احضار، ارتباطی با اجرای محکومیت دو ساله وی ندارد.

این افراد از مربیان عرفان حلقه هستند که طی سال‌های اخیر با اتهاماتی نظیر «توهین به مقدسات»، «مداخله در امور پزشکی» و «تحصیل مال نامشروع» محاکمه شده‌اند.

روند احضار و دستگیری عرفان حلقه‌ای‌ها و نیز موضع‌گیری مبهم مسئولان قوه قضائیه در رابطه با سرانجام پرونده “محمدعلی طاهری”، بنیان‌گذار عرفان حلقه، نگرانی‌ فعالان حقوق بشر را در پی داشته است.ziba pour habib

 

برنامه روز دوشنبه 6 ژوئيه 2015 برابر با 15 تيرماه 1394

سخنرانی مهديس اميری در 29 مين نشست ادواری کميسيون حقوق بشر سازمان ملل

سخنان همنشين بهار در مورد شهر باستانی پالميرا و حمله داعشيان به اين شهر باستانی

برای دانلود فايل صوتی روی فلش کليک کنيد

محاکمه مجدد در زندان؛ نرگس محمدی عازم دادگاه می شود

       رادیو پارس – نرگس محمدی وکیل زندانی، فردا برای محاکمه مجدد به دادگاه اعزام می شود

       رادیو پارس  ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، تقی رحمانی همسر نرگس محمدی با اعلام این خبر نوشته که قرار است وی به دلیل فعالیت های حقوق بشری به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و تشویش افکار عمومی مجددا محاکمه شود.

آقای رحمانی در ادامه با دارای اشکال خواندن تعریف حاکمان از امنیت ملی نوشته است: “آیا نقد و بررسی منشور شهروندی روحانی،مخالفت با اسید پاشی به زنان ،کمپین مبازره با سلول انفرادی، همدردی با خانواده های زندانی به خصوص دختر خردسال زندانی اعدام شده حامد احمدی، تلاش برای لغو احکام اعدام و برگزاری همایش برای هوا پاک اقدام علیه امنیت است؟”

نرگس محمدی فعال حقوق بشر، روزنامه نگار، زندانی سیاسی و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر و رییس هیئت اجرایی شورای صلح ایران، آخرین بار در پانزدهم اردیبهشت ماه سال جاری پس از بار‌ها تهدید و احضار، با مراجعه نیروهای امنیتی به منزل شخصی اش بازداشت و برای سپری کردن محکومیت شش ساله راهی زندان اوین شد.

این فعال حقوق بشر , پیش از این نیز بار‌ها احضار و بازداشت شده بود. وی از ٢٠ خرداد تا ١١ تیرماه ١٣٨٩ را در زندان بسر برده بود که در مدت بازداشت بر اثر شوک عصبی، به شدت بیمار شد. در شهریور ماه‌‌ همان سال از سوی شعبه ٢٨ دادگاه انقلاب تهران برای «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور، عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر و فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران»، به ۱۱ سال زندان محکوم شد که این حکم در اسفندماه ١٣٩٠ به شش سال کاهش یافت. بار دیگر در تاریخ ٢ اردیبهشت ١٣٩١، در زنجان بازداشت و به زندان اوین و سپس در تاریخ ٢٧ اردیبهشت ماه، به زندان شهر زنجان انتقال داده شد. نرگس محمدی که به شدت بیمار بود در تاریخ ١٩ تیرماه به بیمارستان ولی عصر شهر زنجان منتقل شد.

نرگس محمدی، از تاریخ ١٠ مرداد ١٣٩١ با سپردن ۶٠٠ میلیون وثیقه از مرخصی درمانی بهره‌مند و به شکل موقت آزاد شد، اما همچنان با حضار‌ها و تهدید‌ها قربانی آزار‌های مقامات قضایی و امنیتی بود. در تاریخ ١١ خرداد ١٣٩٣ از سوی دادسرای مستقر در زندان اوین احضار و مورد بازجویی قرار گرفت. بازجویان دادسرا به وی اعلام کردند که ممنوع خروج است. وی در روز ١٣ اردی‌بهشت ١٣٩۴ به شعبه ١۵ دادگاه انقلاب تهران احضار شده بود تا برای اتهاماتی چون «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ علیه نظام» برای فعالیت‌های پس از آزادی و شرکت در کارزارهایی چون «لغو مجازات اعدام» و مبارزه علیه مصونیت از مجازات محاکمه شود. وی یکی از حامیان دادخواهی مادر وبلاگ‌نویس زندانی ستار بهشتی است، که در روز ١٣ آبان ١٣٩١ در بازداشتگاه پلیس فتا (پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات) به قتل رسید.

بازداشت نرگس محمدی، واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشت. برخی از همراهانش از جمله گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی، محمد نوری‌زاد روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی سابق، محمد ملکی چهرهٔ برجسته دانشگاهی ایران، ساعاتی پس از بازداشت در برابر زندان اوین تحصن کردند.

شیرین عبادی برنده جایزه نوبل، با انتشار نامه‌ای سرگشاده از گزارش‌گران ویِژه سازمان از جمله احمد شهید گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد برای بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران خواسته است هر چه در توان دارند برای آزادی نرگس محمدی بکار گیرند.

narges mohammadi

بى ملاقات به دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان؛ گزارشى از وضعیت امید على شناس

        – امید على شناس فعال مدنى زندانى، به دلیل مقاومت در برابر پوشیدن لباس زندان، حدود سه ماه است که نتوانسته با خانواده خود ملاقات کند. ارگان خبرى مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، چهارشنبه هفته گذشته دهم تیرماه نیز با وجود مراجعه خانواده، مأمورین زندان مانع انجام ملاقات وى با خانواده اش شدند و اصرار وى به عدم بازگشت به بند بدون انجام ملاقات، منجر به دخالت گارد ضد شورش زندان شد.سیمین عیوضى، مادر امید على شناس در این باره به گزارشگر هرانا گفت:” برای سومین بار درخواست ملاقات حضوری کردم ولی از آن طرف به دلیل نپوشیدن لباس زندان (معروف به سیم خاردار) به امید اجازه ندادند بیاید، امید هم اصرار کرده بود بدون ملاقات از سالن بیرون نمی رود که گارد ضد شورش زندان در محل حاضر شد و پسرم مجبور شد بدون ملاقات به بند برگردد.”این در حالی است که درباره پوشیدن لباس فرم اجبار قانونی وجود ندارد و این موضوع حتی در خود زندان اوین هم کاملا سلیقه ای اعمال می شود، خانم عیوضی افزود که علیرغم اینکه حدود سه ماه است فرزندش را ندیده ولی قصد ندارد وی را وادار به کاری علیرغم میل شخصی اش کند: “من به هرجایی مراجعه کرده ام قانونی مبنی بر الزام به پوشیدن لباس زندان ارائه نکرده اند، از آن طرف کاش این وسواسی را که در قانونی که ریشه اش هم مشخص نیست، نشان می دهند، درباره قوانین مکتوب و نوشته خودشان نشان می دادند و الان اقلا وثیقه را می پذیرفتند و پسرم آزاد می شد یا برخلاف اصل تفکیک جرائم به بند مجرمان خطرناک منتقلش نمی کردند.”مادر امید علی شناس شرایط بند هشت زندان اوین را نیز بسیار نامناسب توصیف کرد و گفت که علیرغم مراجعات مکرر وی و بقیه خانواده ها و اعتراض های خود زندانیان، پیگیری شرایط اسفبار این بند همچنان در حد قول و قرار مانده است.

به گزارش هرانا، بند هشت در حال حاضر یکی از بدترین بندهای زندان اوین است که در آن تعداد زیادی از زندانیان سیاسی علیرغم اصل تفکیک جرائم همراه با زندانیان غیرسیاسی و بعضا خطرناک نگهداری می شوند و به گفته زندانیان، ازدحام جمعیت در این بند به شکلی است که تعداد زیادی از زندانیان شب ها در راهروها و کریدورهای بند می خوابند.

امید على شناس، ١٣ شهریور سال گذشته بازداشت و به بند دو-الف سپاه پاسداران منتقل شد و علی‌‌رغم صدور قرار وثیقه ١٠٠میلیون تومانی، دادگاه بدوی و قبلا دادسرا به دلایل نامعلومی از پذیرش وثیقه خودداری کردند و به گفته مادرش، هنوز هم یکی از مطالبات آنان این است که تا قطعی شدن حکم، با آزادی وی به قید وثیقه صادره موافقت کنند.

آقای علی شناس به دلیل فعالیت های مدنی مسالمت آمیز، به اتهام تبلیغ علیه نظام، اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی و توهین به رهبری به ۱۰ سال زندان محکوم شد، دادگاه وی به همراه سه فعال مدنی دیگر، در کمتر از از پانزده دقیقه، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی مقیسه برگزار شد و مجموعا به ۳۸ سال زندان محکوم شدند.

مطابق دادنامه، فعالیت های

omid ali shenas 2

مرگ پر از ابهام دو جوان چابهاری ۳ ساعت پس از بازداشت توسط وزارت اطلاعات

         ـ دو جوان اهل کاجو از روستاهای دشتیاری توابع چابهار پس از اینکه توسط ماموران وزارت اطلاعات چابهار ربوده شدند، جسدشان در حالی که آثار ضرب و شتم بر بدنشان مشخص بود در بیمارستان چابهار یافته شد.

به نقل از فعالین بلوچ، این دو جوان به نام های “مولا بخش عباس زهی”  ۲۵ ساله فرزند خدا بخش و “نعیم عباس زهی” ۲۳ ساله فرزند دادخدا چند ساعت پس از بازداشت توسط ماموران وزارت اطلاعات چابهار، جسدشان در حالی که آثار شکنجه بر بدن آنها بوده در بیمارستان چابهار یافته شدند.

زبیر عباس زهی یکی از بستگان نزدیک این دو جوان به “فعالین بلوچ” گفت: “نعیم و مولابخش هر دو کارگر بودند و برای کارگری به شیراز رفته بودند، بعد از اینکه  روز پنجشنبه  ۱۱  تیر، از  شیراز برگشتند در بازار چابهار جنب پاساژ دوست خواه با زبان روزه توسط ماموران وزارت اطلاعات ربوده شدند و هنوز سه ساعت نگذشته بود که یکی از آشنایان ما از بیمارستان تماس گرفت و گفته که جسد نعیم و مولا بخش را در بیمارستان دیده است”.

زبیر افزود: “خانواده وقتی به بیمارستان مراجعه کردند متوجه شدند بر بدن این دو آثار ضرب و شتم است و وزارت اطلاعات آنها را به بیمارستان تحویل داده و وقتی هم پیگیر ماجرا شدند وزارت اطلاعات پاسخگو مرگ آنها نشده و فقط گفته که سکته کرده اند”.

وی ادامه داد: “خانواده به هیچ عنوان از توجیه وزارت اطلاعات قانع نشدند و اصرار کردند که باید علت مرگ مشخص شود به همین خاطر بیمارستان چابهار جسدها را به پزشک قانونی زاهدان فرستاده و امروز (یکشنبه ۱۴ تیر) ساعت ۳ پزشکی قانونی جسد را تحویل خانواده داده اما هنوز نتیجه را اعلام نکرده  و قرار است فردا ساعت ۴ جسدشان در چابهار تشییع شود”.

زبیر اضافه کرد: “این تمام ماجرا نیست، اینها خانواده فقیر و کشاورزی هستند و بخاطر کم سوادی گزارشهای آنها هیچ گاه پخش نشدند در حالیکه ۴ برادر نعیم عباس زهی به نام های شه جان، چراغ ، منصور و کریم را تا کنون به اتهامات امنیتی واهی بازداشت کردند، بار اول دو سال پیش “شه جان” را بازداشت کردند که همچنان در زندان مرکزی زاهدان در حبس است و سه ماه پیش هم دوباره ساعت های ۳ صبح به خانه آنها در روستای کاجو حمله کرده و سه برادر دیگرش به نام های  “چراغ و منصور و کریم” را هم بازداشت کردن که دو تایی آخری را آزاد کردند ولی چراغ همچنان در زندان زاهدان است”.

زبیر در آخر درخواست کرد: “نام مرا هم پخش کنید، تا کی ما باید ساکت باشیم، هر روز فشارها بیشتر می شوند و هیچ کس هم پاسخگو این اتفاقات نیست”.

faalin baloch

گفتگو با ناديا ذابحی در مورد دگرباشی

نادیا ذابحی، همجنسخواه،  متولد تیر ماه 1355 در شهر تهران و کشور ایران و همچنین تبعه کشور کانادا،  فوق لیسانس مهندسی برق مخابرات ازدانشگاه کونکوردیا کشور کانادا، تکنولوژیست ، فعال حقوق بشر، فمینیست و فعال حقوق دگرباشان جنسی و جنسیتی است. فعالیت های او متمرکز بر احقاق حقوق بشر، برابری جنسی و جنسیتی، خشونت پرهیزی ، زنان و اشتغال، زنان و مهاجرت و آموزش و فرهنگ سازی و همچنین ایجاد گفتمان بین المللی برای صلح است.اوکه شغل اصلی اش مهندسی است در راستای فعالیت های داوطلبانه اش با موسسات حقوق بشری غیر انتفاعی و دولتی ایرانی و غیر ایرانی و نیز سازمان ملل متحد همکاری میکند. از جمله این موسسات میتوان به چند نمونه زیر اشاره کرد:

  • موسسه دفاع از حقوق دگرباشان جنسی و جنسیتی سوئد (RFSL)
  • Professional LGBT Alliance Sweden
  • Association of Computer Machinery in Europe – Women Chapter
  • Lesbians Who Tech : International Network of Queer Women in Tech
  • Sudwind
  • رادیو رنگین کمان ·
  •  ایران آزاد و برابر
  •  نادیا ذابحی

فعالیت مختلط زن و مرد در مراکز آموزشی مغایر با اهداف نظام است

ـ رئیس حوزه علمیه اصفهان مدعی شد که فعالیت مختلط زن و مرد در مراکز آموزشی مانند مدارس و دانشگاه ها مغایر با اهداف نظام اسلامی است.

به نقل از ایرنا، آقای حسین مظاهری ادعا کرد: “انسان اگر به محیط نا سالم وارد شود گرچه مرتکب گناه نشود اما تنها به دلیل ورود به این مکان ها در گناه حاضرین شریک است”.

وی با بیان اینکه در جامعه اسلامی محیط های آموزشی باید بر اساس و مبنای برنامه های اسلامی باشد، ادعاکرد: “فعالیت مدرس زن برای آقایان و مدرس مرد برای خانم ها و یا مدیریت مختلط در این مراکز جامعه را غیر اسلامی می کند”.

آقای مظاهری با بیان اینکه خانم ها به تنهایی قادر به مدیریت مراکز آموزشی هستند، ادعا کرد: “نباید در فضاهای آموزشی خانم ها آقایان نقشی داشته باشند”.

وی بر تفکیک جنسیت در دانشگاه ها تاکید کرد و مدعی شد که “تفکیک جنسیت در تعدادی از دانشگاه های استان اصفهان صورت گرفته که این موضوع نقش موثری در افزایش کیفیت آموزشی دانشجویان داشته است”.

وی از وضعیت بازارهای امروز نیز انتقاد کرد و گفت: “وضعیت بعضی از بازارها اسلامی نیست و در مقایسه با بازارهای زمان های گذشته دارای محیط سالم و خوبی نیستند که این مشکل موجب بروز آسیب های اجتماعی می شود”.

raiees hoze elmiyeh qom